(Sinaryong Lundo Ng Eleksyon 2010)


“Naalala ko yung librong Pasyon and Revolution ni Reynaldo Ileto. May yugto dun kung bakit nahuli o naloko si Macario Sakay ng mga Amerikano. Sabi ni Gov. Bandholtz simple lang daw ang taktika sa mga pinoy -“playing upon the emotional and sentimental part of the Filipino character.”

Karamihan sa ating mga pinoy ay naniniwala na magkakaroon ng “failure of election” Ma-survey man ito, kwentuhan sa barberya, blogosipiro, text, Facebook, kolum, think tank at simpleng tsismisan sa kapitbahay ay maugong ang isyung ito.

Nakatuon lang tayo sa bangayan ng mga kandidato, paglipat sa kabilang partido, na may Villarroyo, na may Aquinoroyo, anti-komunistang hambalos at pataasan ng sarbey.

Mabibilang mo sa daliri ang mga komentarista, kolumnista, blogista (hindi kasama ang mga aktibista), networkista at masa na hindi lang tayo dapat magtuon sa mga nasabing isyu. Naniniwala tayo na may makapangyarihan kamay na gumagalaw sa darating na halalan. Na may nakikialam na pwersang dayuhan. Na hindi pinatatambol ng midya, na hindi hayagang kinokondena ng mga kandidato at iba pang institusyon sa ating bansa.

Kung papansinin natin ang mga sunud-sunod na pangyayari ay mahihinuha mo na mayroon ngang nakikialam sa panloob na usapin.

Nagpunta na dito ang National Democratic Institute mula sa U.S, isang nagkukunwang foundation na ang mga nasa likod ay malalaking korporasyon. Kinonsulta nila ang ilan sa mga NGO dahil sa pangambang magkaroon daw ng problema sa eleksyon. Pagbisita ni Michael Vickers isang eksperto sa mga “special ops” matapos ang pagbisita ay umalingawngaw na ang anti-komunistang banat. Nagpalabas rin ang isang think tank na posibleng magkaroon ng failure of election, kung hahalukayin mo sa kanilang website ang Pacific Strategies and Assessments (PSA) ay matutuklasan mong nasa likod nito ay mga dambuhalang korporasyon ng U.S at pangunahin o susing tao na nagpapatakbo nito ay mga dating ahente ng CIA at may mataas na katungkulan sa malalaking korporasyon.

Ang mga paramdam na ito kay PGMA mula sa mga samahan ng negosyante, PSA at mga kapares na think tank at foundation, banta nang dating opisyal mula sa State Department na si W.Scott Thompson (mula sa artikulong Special Friendship ni Carmen Pedrosa) ay mahihinuha mong lumilikha ng takot, opinyon, banta at pakikialam sa panloob na usapin ng bansa.

Hindi man sundin ni PGMA ang nasabing banta o paramdam. Sabihin man nating matigas ang kanyang ulo at hindi makinig sa mga pakialamerong Amerikano. Marahil may kakayanan siyang magmatigas dahil na rin sa kontrolado niya ang pamunuan ng AFP, Korte, Kongreso at COMELEC.

Para sa U.S okey lang ‘yan sangkap na iyan para may mag-trigger at suwabeng mailuklok ang kanilang manok. Sa tingin mo naman ba eh sino na ang minamanok ng U.S? Eh sa tingin mo ba’y ano yung pakahulugan sa paglalagay kay Noynoy sa kober ng TIME magazine.

Hindi ba iyon ay isang pagkokondisyon para makalikha ng opinyon at imahe sa mga pinoy? Naalala mo ba si Magsaysay? Ba’t kinokontak si Noynoy ng U.S? Pwedeng ba siyang maluklok kung di naman siya opisyal na panalo? Pwede! ikinokondisyon na nga ang lahat nang saray ng lipunan- mataas ang sarbey, anak siya ni Cory Aquino, kumakatawan sa demokrasya. Ano ang ibig iparamdam sa pasabog na military junta ni Boy Saycon ng COPA? Kanina lang umaga sa Unang Hirit kay Arnold Clavio ay tinanong si Neric Acosta, kandidatong senador mula sa LP . “Paano kung magkaroon ng failure of election? walang kagatul-gatol na sagot ay People Power! Di ako magtataka na sa susunod na mga araw ay itatambol ng kampo ni Noynoy at iba pang institusyon ang salitang People Power.Ikukumpas ang lahat ng institusyon mula sa simbahan, akademiya, midya, middle class, negosyo, NGO at militar. Patatagusin ito sa mga ordinaryong mamamayan.

Naalala ko yung librong Pasyon and Revolution ni Reynaldo Ileto. May yugto dun kung bakit nahuli o naloko si Macario Sakay ng mga Amerikano. Sabi ni Gov. Bandholtz simple lang daw ang taktika sa mga pinoy -“playing upon the emotional and sentimental part of the Filipino character.”

Sa tingin ko’y pwede pa rin gamitin ito ng U.S. Alam nila ang kahinaan natin. Lahat ng institusyon nakondisyon na ay kaya na muling ipanawagan ng People Power.Hihimasin muli ang malambot at sentimentalista nating puso, mga awit, rosaryo, imahe ng santo, patak ng luha, mga tangke, muling maninilaw ang mga lansangan ng EDSA at Ayala at kapit-bisig na nagmamalaking taas-noo sa mga nakamasid mula sa buong mundo na muli ay ipinaglalaban natin ang DEMOKRASYA at muli ay pamumunuan tayo mula sa mga angkan ng elitista, asendero at oligarkiya. At tayo’y magdiriwang, ipangangalandakan muling bumalik ang kaayusan at sa huli ay nakamit muli natin ang minimithing DEMOKRASYA.

PAGNINILAY:

Nakakalungkot isiping namamanipula ang ating kasaysayan nang iilan tao o uri sa ating lipunan.Nang makapangyarihan kumpas ni Uncle Sam.

Nauulit lang daw ang kasaysayan o baka naman ang tamang kasagutan ay hindi tayo natututo sa aral ng kasaysayan?

Buhay na buhay ang istorya sa libro ni John Perkins na Confessions of an Economic Hit Man sa aking bansa…”

Para namang nanadya ang pagkakataon. Katatapos ko lang basahin ang libro ni John Perkins, Confessions of an Economic Hit Man (2004)
kung saan ay isa siya sa mga instrumento ng U.S para higit na mapagsamantalahan ang mga mahihirap na bansa sa larangan ng ekonomiya, politika, kultura at militar.

Nasabi kong nanadya dahil nabasa ko sa kolum na With Due Respect ni Artemio V. Panganiban sa Philippine Daily Inquirer (March 21, 2010) na may titulong “To be a holdover president, GMA needs the U.S”
Sa nasabing artikulo ay bumisita pala nitong Marso ang National Democratic Institute U.S based think-tank na mas naka-kiling sa administrasyong Obama. Nakipag-pulong sila sa may 30 organisasyon sa 27 beses na upuan. Bago sila umalis ay nag-iwan sila ng 11 pahina na ulat/rekomendasyon.

Naikwento din ni Artemio V. Panganiban na bumisita sa kanyang tahanan ang isa sa kinatawan ng NDI na si Dr. Jamie F. Metzl, nagtapos sa Oxford at Harvard. Personal nilang pinag-usapan ang mga posibilidad na mangyari sa eleksyong darating.

Tunay Na Mukha Ng National Democratic Institute (NDI)

Ano’t hindi ako nagkasya’y may kung anong kuryusidad kong tiningnan sa web ang pangalang Dr. Jamie F. Metzl, isa siyang eksperto sa tinatawag na “public diplomacy,” visiting scholar ng Carnegie Endowment for International Peace na sa maraming pampulitika’t iskolar na librong nalathala ay instrumento o front ng CIA. Sa kanyang artikulong nalathala na U.S Must Win Battle of Images
ay mapapansin ang pagbibigay niya nang direktiba o paglikha ng isang opinyon. Click ko rin ang profile ni Madeleine K. Albright bilang chairperson ng NDI, sa mga nagmamasid sa politika alam na nang lahat na siya’y naging dating nanungkulan sa State Department. Isa sa interesadong natuklasan ko’y nagtayo siya ng isang international strategy consulting firm– Albright Group (2001) na pangunahing kliyente ay gaya ng Coca-Cola, Merck, Dubai Ports World & Marsh & Mclennan Companies. Nakaka-excite pa nito, bukod sa Federal Fund ang nagpopondo dito, nitong 1998 ay nagpondo na rin ang Democratic Century Fund may diin pa dito na “It is managed by the Emerging Markets Group” na kyuryus kong mas tsinek ang pangalang Gregory Fossedal na nasa BOD at may posisyon din na Chief Investment Officer ng DCF. Karamihan sa BOD ng DCF ay dominante ng grupo nila Gregory Fossedal bilang chairman ng Alexis de Tocqueville Institute (AdTi), sabi pa- right-wing think-tank, produced reports & policy research.. Marami silang kliyente sa ibat-ibang larangan ng negosyo, agrikultura, pinansya at imprastruktura. Pati na ang World Bank, Asian Development bank ay kliyente nila. Ibig sabihin di pala tuwirang mga democrats lang ang bumubuo sa NDI! Pati na ang mga nasa right-wing!

Pagsusuma

Ang pagpunta nila dito sa bansa ay hindi nangangahulugan ng kanilang mission statement, tumulong para sa ngalan ng demokrasya at tugunan ang kahilingan ng ilang mga pinoy sa U.S na pagpaabot kay Obama na matiyak na maging maayos ang eleksyon. Para sa akin, ang pakikipagpulong nila sa usapin ng eleksyon,

1. Tuwiran nilang ma-asses ang sitwasyon ng bansa sa pakikipag-pulong sa 30 organisasyon at pakikipag-usap sa mga piling personalidad na lumilikha ng opinyon;

2. Nagsisilbi pa rin ito sa seguridad o katatayuan ng kanilang mga kliyente at kabuang interes ng U.S sa bansa.

3. Pagpaparamdam kay Arroyo at sa iba pang politiko na anumang hakbangin ay kailangan nila ang basbas ng U.S laluna’t makakasama sa kabuuang interes nito.

Nanadya

Muli kong sinulyapan ang libro, hindi ko maiwasang mangiti at mag-isip nang malalim. Buhay na buhay ang istorya sa libro ni John Perkins na Confessions of an Economic Hit Man sa aking bansa.

Emanzky88
21 Marso 2010

© 2010 KWENTULANG MARINO

pic-07311039420570Mga nakaraang araw pilit kong inaabala ang isip ko sa pag biyahe ni PGMA, kung tutuusin wala naman akong mapapala dahil di naman ako politiko. Hindi rin naman ako myembro ng kung anuman pampulitikang organisasyon. Hindi rin naman akong isang nag-aastang “political analyst” ng isang bayaran presidential aspirant.

Kung iyon dating iniisip ko na kaya sila magbeso-beso eh dahil sa usapin sa VFA, patuloy na pagbibigay ng pabor sa mga negosyo ng U.S sa bansa, pagiging matapat pa rin alyado.Mas pa lumikot ang isip ko, di man sabihin na babasbasan siya ng U.S sa anuman hakbangin sa mga darating na araw. Na “de facto” itong tinatanggap ng U.S bilang isang mensahe ng pakikipagkita niya kay Obama at bilang isang paglikha ng “world opinion” at magandang imahe nito sa huli.

Mvd963733Higit pang pinangangambahan ko’y ang tahasan niyang sinabi sa SONA na hindi siya magdedeklara ng Martial Law. Ikinalilikot ng isip ko’y yung formulation kong “The Honduras Twist” Kung si President Zelaya ay pinatalsik ng isang kudeta dahil sa balakin niyang extension sa kanyang term. Maaring mangyari naman sa Pilipinas ay isang “coup na magmumula sa kanyang matatapat na heneral at kasundaluhan” Hindi rin ito patatagalin at magpapatawag na i-convene ang kongreso at di kinakailangan ng partisipasyon ng senado syempre pa nasa renda ito ng militar. Presto, may iluluklok silang pinuno na hindi na dapat pang pagtalunan ang kinababaliwan CHA-CHA o CON ASS.

Sagot mo kokondenahin ito ng U.S? Tingin ko’y hindi, kung sa Honduras ay pabalat bunga na kinondena ito ni Pres.Obama ; sa katotohanan ay may palihim at lantad na partisipasyon ang U.S sa naganap sa pagpapatalsik kay Pres.Zelaya. Gaya rin ng naging kaguluhan sa Iran. Malalim na paliwanag rito ang nagiging daloy ng pagsasama-sama ng mga bansa sa Latin America na kontra sa
U.S gaya ng Venezuela, Nicaragua at Bolivia. Ang ikinahanga ng marami sa mga naging lider ng Venezuela at Honduras ay galing sa mga konserbatibong linya na tumungo sa pagiging makabayan at laban sa dominasyon o panghihimasok ng U.S.

Gaya ng dati sa mga iba ko pang post. Wala bagay dito sa mundo na simple lang ang dahilan kung bakit napadalaw sa bansa ang CIA Director na si Robert Panetta. O simpleng kaya ka lang pupunta ng U.S ay para makamayan mo si Obama. Para lang iyan ng isang “body language” kahit hindi mo sabihin ay matutukoy mo kung ano ang intensyon.

Para sa akin hindi naman lagi nating sundan ang kasaysayan at sabihin nauulit lang ito. Mukhang natuto na ang U.S na hindi lahat ng pwedeng mangyari na ginawa nila sa isang bansa ay ganun din ang pwedeng gawin nilang operasyon sa bansa natin. Pwedeng magkaroon ng “twist o fusion” gaya ng sa pagkain.

r909928565

“Heto proud tayo na s’ya ang kauna-unahang lider sa Southeast Asia na opisyal na pagbisita kay Obama…”

Sabi nga eh…may tamang oras at lugar ang mga bagay o pangyayari sa pagdadaop nila U.S Pres.Obama at ang ating mahal na PGMA. Biruin mo nga naman ilan beses ng nagtangkang makabeso bago at matapos maluklok si Obama sa pagka-pangulo ng pinakamakapangyarihang bansa, ‘yun ilan beses din s’yang nabigo (PGMA).

Heto proud tayo na s’ya ang kauna-unahang lider sa Southeast Asia na opisyal na pagbisita kay Obama. Sabagay dati si PGMA pa ang nagnanais makausap sa phone si Obama , bandang huli si Obama pa ang tumawag, wow naman talagang dapat maging “so proud” tayo, di nga natin alam kung ‘yun ay may kaugnayan kay Daniel Smith o sa VFA.

Kamakailan lang ay dumalaw sa ating bansa ang Central Intelligence Agency Director Leon Panetta. Sa karanasan kapag binisita ka ng isang makapangyarihang tao mula sa U.S lantad man o nasa ibang pampanggap na delegado sa negosyo o pribadong institusyon…asahan mong may pinaplantsang gusot o gustong mangyari sa kapaburan pa rin ng U.S, ‘yan ay karanasan na sa lahat ng bansang pinanghimasukan ng U.S. Gaya ng ginawa ng U.S at Britanya sa kay Prime Minister Mossadegh ng Iran nuong 1953(http://www.angelfire.com/home/iran/1953coup.html)

Sa pagbisita sana ni PGMA ay huwag sanang masadlak ang bansa natin sa mas peligrosong kalagayan. Marami sa mga nagmamasid sa politika na ang pangunahing hihingin ni Obama ay maasahan pa rin “alyado” sa Asya ang Pilipinas para sa anumang bantang pananalakay ng U.S sa
North Korea at Iran, isa pang isyu ang VFA at tuwirang pagmamay-ari ng dayuhang mamumuhunan sa yaman ng bansa.

Ang pagbisita ay may mga nakatagong adyenda, maniobra, pabor para sa interes lalu’t higit sa panig ng U.S

Sa kasaysayan, ang buwan ng Hulyo ay simbolismo ng pagkakaibigan ng U.S at Pilipinas. Sa kabila nito, hanggang sa kasalukuyan ay umiiral ang isang pagiging magkaibigan na binabalot ng katusuhan.

7e89b40518370e92

Makapangyarihan!
tunay
na
makapangyarihan
ang diyos nila
David Ben-Gurion
Golda Meir,
Ehud Olmert
Mossad
at ng mga
Zionistang
tagasunod.

Makapangyarihan!
tunay
na
makapangyarihan
ang diyos ng mga
tropang Israeli.

Kayang lumipol
ng pambansang
pagkikilanlan.

Kayang dumurog
ng moske
ospital,
iskwelahan
tahanan,
palaruan
pati
pangarap
ng mga
batang Palestino.

Makapangyarihan!
tunay
na
makapangyarihan
ang diyos nila
Bush
Obama
Rice
CIA
Pentagon
ng mga
Industriyalistang pangkatin,
ng UN
EU
G-11,
mga pinuno
ng bansang
tagasunod nito,
kayang magbulag-bulagan
manahimik
tumango,
umindak
sumamba.

Marahil
ang
tanging diyos
ng mga
Palestino
ay
ang diyos
ng
katotohanan.

Emanzky88
Former crew Clipperventure-L
7 Enero 2009

*Nalathala sa antolohiyang IPUIPO SA PIGING (2010)

Kagabi ko lang nalaman na may malakihang rally ngayon sa Makati nang mapadaan ako sa gma news.tv.

Pumosisyon na ang 24 na senador na tutol sila,na ang may kapangyarihan lang bumoto ay ang kongreso, syempre nga naman itsapwera sila. Pati na, ang ilan obispo ng simbahan katoliko at JIL ni Bro. Eddie Villanueva, PMP ni Erap, bisnes sektor at mga militanteng grupo ay “nag-merge” na.

Mukhang nagkakaroon na ng “polarization” ‘yun nga lang tipong hilaw pa. Kakayanin ba nila ang nangyari sa Thailand na inokupa ang pangunahing airport at ilan establisyamento ng gobyerno? Sabagay “muscle flexing” pa lang naman ika ‘yan masyado ka naman ekang atat. Ang tanong gumagalaw na ba ika ang militar? Solido ba ang simbahang katoliko, kasama o sasama ba sila Bro.Mike Velarde?

Sa tingin ko parang pagkain na naulaw ang masang noypi sa isyu ng impeachment, cha-cha, con-con, con-ass at kung anu-ano pang ka-asholan!
Ang ikina-elib ko kasi sa mga tao ng Maylakadyan, na anticipate nila ang isang bagay, malakas ang kanilang makinarya para bang KGB at CIA, me political officer sila sa mga estratehikong pwersa sa lipunan. Baka naman sabihin nyo mahilig ako sa mga Hollywood film na ang tema ay espionage, counter-intelligence, political assasination, terrorist o revolutionary setting. Hindi kayo nagkakamali, kaya minsan nakikiliti ang utak ko, bat kaya ang El Shaddai ay hindi mapasama sa rali? Masama yan, ang mag-isip na walang batayan, meron pa mandin akong panyo ng El Shaddai, kulay green na bigay din sa akin ni kumpareng Elmo, isa din seaman. Patawad po Bro.Mike!

Mag ala-Thailand tayo? sila lang daw ang gumaya sa atin. Kawnter naman nila, na tsambahan lang daw natin noypi. Bat ilang EDSA na nga naman ang ginawa ay di madale “small but terrible” Hindi kaya na underestimate ang talino ng mga oposisyon at mga militanteng grupo at sa kabuuan ay ang masang noypi? Sabi, iba daw ang internal na lakas ng mga taga-Thailand, may kolektibo o pambansang kamalayan ang Thailand na wala tayo, hindi sila tuwirang napasakop sa mga dayuhan.

Sige na, wala na kung wala tayong tinatawag na kolektibo o pambansang kamalayan (nakakain ba ‘yun?) Ang bato naman natin sa mga Taylander, meron ba naman kayong pag-uugaling “unpredictable”- “kapag napuno na ang salop, dapat nang kalusin!”

(c) 2008 Kwentulang Marino