Sirko

Sirko
(sa ika-1 taong pangako)

ULTRA

ang naging hantungan
sa kumakak na talumpati
hinahon ay pangako
sukab na pakikipagbati
kabataa’y iniligaw
sa ingay ng kalampagan
kapuringgit na wangwang
ang nakayang ipagyabang.

Quirino

gunitang sinumpaan
padrino’y walang puwang
sa makitid na daan.

Cirque du Soleil

umaliw! pumalit!
sikmura’t panga’y
patuloy na nangawit.

Emanzky88
30 Hunyo 2011

(c)2011 Kwentulang Marino
*imahe mula sa republika blogspot.com/yahoo

 

PeNOY

(Ritwal at Simbolo)

Sa halip na maging balut. Kailan ang isang
itlog ay nagiging penoy? Kailan naman ito’y
nagiging abnoy? Hindi mapigilan ang mabulok,
itlog na alanganin ay maaring bumantot.

Kung ito’y naulanan o kulang
sa araw. Kulang sa init o liwanag
ng ilaw. Hindi kaya’y sa semilyang
taglay. Sa maraming humipo’t
kamay na pakialam.

Kung sa panunumpa’t salita ang
retorikang taglay. Sa ritwal
at simbolo ang panuntunan;
sundo’t hatid, baba’t akyat sa
hagdanan. Patuloy na yumayakap
sa pamahiing umiiral.

Kung padadala sa matamis na
pananagalog ni Thomas. Sa kamay
ni Romulo tratado’y ipauubaya. Alipures ni
Ayala sa gabinete ay kabilang. Hacienda Luisita’t
repormang katulad sa “Panatang Pagbabago”
ay hindi inilahad.

Itlog na penoy ay handa nating kaining mga pinoy.
Itlog na mabaho’t kung tawagin ay abnoy. Rekado ay sagana,
estilong bibingka sa paghahanda. Makakaya pa ba natin
itong masikmura?

Emanzky88
Hunyo 30, 2010
3:01 nh

© 2010 Kwentulang Marino
***
imahe mula sa flickr

 

Kung Bakit Umaasim Ang Sikmura At Nawawalan Ng Panlasa Ang Dila

Kung sa Amerika ay nasasabik
at pagmamalaking ibalita
kung sinong makata ang tutula.
Magbibigay papuri at inspirasyon
sa iniluklok na mamumuno
sa makapangyarihang nasyon.

Sa lupaing natural na sumisibol
mga usisera at usisero
mga tsismosa at tsimoso
mga mahikero, sirkero at payaso.
Kabalintuanan ang selebrasyon
showbiz na showbiz
ang dating at estilo.

Isasantabi ang mga bagabag na taglay
mga dinemolis na iskwater sa kalusuran,
mga magsasakang sa Hacienda Yulo
ay patuloy na sinasalakay.

Mangingibabaw na balita’y
sa bagong manunungkulan.
Mabigat na problema’y
kung saan maninirahan
sa Times Street ba o Arlegui Mansion
o sa PSG na himpilan
katapat na luklukan
ng mga nasa kapangyarihan?

Isasantabi mga bagabag na taglay
mga inang walang ipambili
sa uniporme ng anak
ano’t hindi mapakali
sa pasukan ay atubili.

Mangingibabaw na balita’y
sa bagong manunungkulan.
Mabigat na problema’ y
kung anong kasuotan
ang pagpipilian.
Yari ba sa pinya o
yari sa abaka?
Iyon bang may tatak na mapa
mga watak-watak na isla
o simbolo ng namayapang ina?

Sa birtwal na larawa’y pagbabago
ang ipinakita.
Reretokehin ng kontrobersyal na si
Vicky Belo.
Ikukumpas ang medida ni
JC Buendia.
Mananaig naman ang talak ni
Kristeta.

Nalilito na ang
bagong pangulo.
Nalilito na ang
bayan ko.

Litong-lito na ang
bayan ko
sa mga usisera at usisero
sa mga tsismosa at tsismoso
sa mga mahikero, sirkero at payaso.
Na tila showbiz na showbiz
ang nagiging takbo.

Emanzky88
Hunyo 9, 2010

© 2010 Kwentulang Marino
****
imahe mula sa yahoo.com

 

Prinsipe Obama

Marami ang kinilig kay Edward sa pelikulang Twilight, kabilang na ang dose anyos na anak kong babae. Ang tiyak mas maraming kinilig maging bata’t matanda sa mga eksena sa inagurasyon ni Barack Obama bilang ganap na presidente nang pinaka-makapangyarihang lider sa mundo.

Isa na’ko sa nag-ilusyon na kasayaw si Michelle sa Neighborhood Ball at kahawak kamay na naglalakad sa Penssylvania Ave. (‘wag sana kong ipadukot sa CIA).

Kaibahan lang ni Barack Obama sa mga pang-peyriteyls. Hindi s’ya talaga galing sa mga “dugong bughaw.” Hinalintulad ko lang s’ya sa prinsipe na may taglay na katangiang matikas o makisig, may dugong mandirigma; nagtatanggol sa mga naapi’t nagbibigay pag-asa sa mga mahihirap at naghahasik nang pagbabago.

Winasak n’ya ang tradisyunal na istorya nila Cinderella, Snow White at Barbie na ang mga bidang prinsipe’t prinsesa ay mga tisoy at tisay.

Gumamit s’ya ng mga simbolo at paghahawigan; idolo n’ya si Abraham Lincoln, naroon sumakay pa s’ya ng tren, pati na ang bibliyang pinanumpaan ni Lincoln nu’ng 1861. Lumakad s’ya kahawak kamay si Michelle para ipakita’t iparamdam sa mamamayang kano na ako’y tunay na lingkod-bayan at ‘low profile.”- pang masa ika nga.

Ang kwestyon, iba daw ang pantasya sa reyalidad, iba ang aktwal na kampanya kesa sa “post election” Mula sa pangako tungo sa pagsasakatuparan nang pag-asa’t pagbabago.

Maraming mga lider at ordinaryong tao nang ibat-ibang bansa- mahirap man o mayaman ay nagpaabot nang pagbati, kasama na ang Pilipinas at Kenya. Hindi man tuwiran sabihin, gusto nating iparamdam na hoy Barack Obama ‘wag mo kaming pababayaan, ‘kaw nalalabi naming pag-asa!

Hindi kaya ito’y patunay lamang na taglay pa rin natin mga mahihirap na bansa, kasama na ang Kenya ang kolonyal na katangian-palaasa?

Nu’ng narito pa ang base militar ng kano. Sabi, pag-umalis sila, paano na tayo. Napatunayang kaya naman pala nating ikumbert ang mga base bilang “economic zone”

Wala namang masama na humingi ng tulong o ayuda pero hindi sa punto na ang mga bansang mahihirap sa buong mundo’y parang isang pulubi na hindi kayang tumayo sa sariling paa. Bakit nga ba ang Tsina, Vietrnam ay natutong magsarili at umasa sa kanilang lakas.

Uunahin pa ba tayo ni Barack Obama na may mas matinding kinaharap na krisis ang U.S- humigit kumulang ay 11 milyon kano ang walang tiyak na trabaho. Isa sa bawat sampu naka- loan sa mga pampinasyang institusyon ay may problema,malaking gastos sa serbisyo sosyal at lumobong gastos sa mga g’yerang pinasukan gaya ng Iraq. Kung pampasinsin mong kanyang “inagural speech” parang sinabi n’ya na rin na huwag n’yong isisi sa Amerika ang paghihirap ng mundo.

Malaki pa ang kakaharapin ng ating bidang si Prinsipe Obama. Hindi pa tuwiran nalilipol ang mga grupo o nagtataglay nang kaisipang “neo-conservatives” sa U.S, tanging paniwala’y sila ang dapat mamuno sa mundo. Ang balaking n’yang widrowal ng tropang Amerikano sa Iraq at ilan mga maseselan usaping panseguridad ay hindi nangangahulugang lahat nang nakapalikid sa kanyang liderato at sa labas nito ay sang-ayon sa kanyang mga balakin.

H’wag naman sanang mangyari sa kanya, ang kinahinatnan nila Pres. John F. Kennedy at idolo n’yang si Pres. Abraham Lincoln….

(c) 2009 Kwentulang Marino

 

Made in U.S.A

May labing pitong taon nu’ng una kong makayapak sa lupain ni Uncle Sam, buwan ng Hunyo. Sa Texas ang kauna-unahan kong pagsampa ng barko. Sa muli namin pagbalik sa U.S saka lang ako nakapamili ng mga ilan personal na gamit, syempre pa, naka-sweldo nako sa unang pagkakataon ng pagpapa-alila sa dayuhan.

Bumili ko ng isang t-shirt, may tatak na Houston Rockets, hinahanap ko ‘yun tatak na made in U.S.A sa dahilan pa na mas matibay hindi sa usaping “kolonyal na mentalidad”(depensib!). Taka ko ba’t puro karaniwan eh made in China, kundi man eh made in Korea o Mexico. Nawala na sa loob ko ang mga isyu ng NAFTA, WTO at globalisasyon.

Sa Enero 20 ay inagurasyon ni Barack Obama, syempre pa kahit tayong mga pinoy hangang-hanga sa kanyang pagka-panalo. Kauna-unahang Afro-Am na presindente ng U.S at pinaka-makapangyarihang presidente sa kasalukuyan. Nilampaso ang mga dating naghaharian puti sa matagal na panahon!

Sabi ng mga “political analyst” iisa lang ang kulay ng mga nagpapatakbo sa U.S. Magbago man ng konti sa usapin nang “foreign policy”, kabuuan interes pa rin ng U.S ang titiyakin ni Obama kaya’t huwag tayong mag-ilusyon na mahahango sa lusak ng kahirapan ang mga bansang nagugutom kabilang na ang ‘pinas.

Sa isang banda may kapupulutan tayong aral sa tagumpay ni Obama, tutal batbat pa rin ang kultura natin ng “colonial mentality”,ba’t hindi natin gayahin ang pamamaraan ng kanyang kampanya, para mabago sa isang antas ang pulitika sa ating bansa. Tingnan mo naman ang kabuuang kinalabasan ng kampanya- talagang bumaha ng suportang pinansyal at mga boluntir sa kampanya ni Obama.

Hindi ba n’yo napansin na mga naging dating presidente at iba pang pulitiko gaya ni Clinton, Bush at Palin, pwede silang biruin (gaguhin?) sa mga talk show. Dito sa atin, biruin o mangatwiran ka sa isang politiko; benggansa ang aabutin mo kagaya nu’ng hearing sa kongreso ukol sa droga. Ayun ang kawawang ahente ng PDEA, kwestyonable sa kanyang posisyon. Hindi lang madiktahan si SC Chief Justice Reynaldo Puno namimiligrong masibak at makasuhan.

Komento ng iba, matatag kasi ang “baseng panlipunan” ng U.S ang mga ibat-ibang institusyon ay hindi kayang madiktahan o manipulahin ng isa o grupo ng mga tao, partikular sa mga usapin sa demokratikong karapatan; paglalagay ng mga tatao sa bawat sangay ng gobyerno, dinamiko ng bawat sangay nito. Kumbaga, nag-uumpisa ka pa lang gumawa ng kapalpakan inuulan ka na ng ‘san damakmak na e-mail ang iyong tanggapan. Kaya’t yun sinasabi mo na ‘yan eh suntok sa buwan, pananatiliin ng mga politiko na ‘yan ang kasalukuyang kaayusan…isang bayang kimi!

Gayunpaman, hindi ko naman i-adres itong post na ‘to sa mga politiko, bagkus sa mga mambabasa. Isang dagdag sa buslo ng ating kamalayan, na hindi tayo pwedeng gaguhin, manipulahin at habang panahong kimi ang mamamayang Filipino!

(c) 2009 Kwentulang Marino