“Tahasan naming itatanggi ang mali ninyong pagtingin sa aming pagka- Pilipino…”
Sa “international community” huwag po kayong magdadalawang isip na magpadala ng donasyon sa bansa , para sa kalunos-lunos na sinapit ng aming mga kababayan sa lupit ng bagyong Ondoy.
Huwag din po kayong matakot na sa hindi mabuting kamay babagsak ang inyong donasyon, pawang paninira lang po na gagamitin lamang ito ng mga politiko o gagastusin lamang para kumain sa mamahaling restawran. Ibubulsa o ipambibili ng boto sa darating na halalan.
Wala din pong katotohanan na ito ay bunga ng kapabayaan ng gobyerno, na walang maayos na plano – tinatawag ng iba na “urban planning.” at kawalan ng disaster management plan.
Hindi rin po ito bunga ng pagbibigay pahintulot sa mga dayuhang nagmimina at walang habas na pagputol ng mga puno sa kagubatan. Polyusyon mula sa mga lokal at dayuhang pabrika.
Tahasang itatanggi din po naming kung sasabihin ninyong kaming mga Pilipino ay salahula, na kung saan-saan na lang magtapon ng mga basura, kaya ito ang sinasapit naming mga pinoy. Sa totoo lang po, ipinagmamalaki naming isa kami sa pinakamalinis na tao sa mundo. Kayo ba ilan beses ba kayong maligo sa loob ng isang araw? Kahit na nga malamig ay naliligo kami, di tulad ninyong dinadaan na lang sa pawisik-wisik ng kolon. Pasensya na po, hindi nga pala namin kayo dapat awayin.
Yung nakikita po ninyo na mga ngumingiting biktima ng Ondoy na kalahati ng katawan ay nakalubog sa baha at nakukuha pang magtawanan at magkantyawan, likas na po sa amin iyon. Anuman ang dumating sa aming bagyo, lindol, at salot ay kaya naming harapin. Hindi naman kami gagaya sa mga kapatid naming Asyano na simple lang problema o kahihiyan ay para ng sinukluban ng langit at lupa. Kadalasan pa e nagpapatiwakal ang marami. Ano kami bale?
Baka sabihin din ninyong mababaw ang kaligayahan naming mga pinoy, na komo artista lang o politiko ang namimigay ay madali na naming malimutan at mapatawad kung sino talaga ang may kagagawan ng trahedya. Okey lang po sa amin na mamigay sila. Nakamayan ko nga po si Dingdong Dantes at Marian Rivera, sa totoo lang po tanggal ang pamumulikat ng aking bewang at pangangati ng alipunga sa aking paa. Hindi ko nga po napigilang tumili at kunan ng
litrato ang mga iba pang artista. Napapasalamat nga din kami sa mga politikong namigay ng relief goods mula sa mga lalaban sa pagka-presidente mula kay Erap, Villar, Noynoy hanggang sa lokal na kandidato. Talagang trak-trak kung dumating ang mga donasyon. Okey lang po kahit sabihin ng iba na ginagamit lang kami para sa kanilang popularidad.
Wag din po kayong maniniwala na hindi tumulong ang mga tropang Amerikano. Katunayan nga po, kung sabado nanalasa si Ondoy, linggo na po ng ala una ng hapon rumesponde sila. Yun nga lang po inaasahan ko sana na ipapakita nila yung galing nila sa mga Balikatan exercise, na kahit malakas ang alon ay nakasakay sila sa isang rubberboat na animo dadagitin ang kanilang ililigtas at ilalayo sa panganib. Ewan ko rin kung nagamit nila yung mga helicopter na parang tulad din ng eksena sa Hollywood na kukunin sa bubungan ang biktima. Ganunpaman payag pa rin akong manatili sila dito sa pinas kahit na nga kwestyunin ng iba ang pananatili nila dito. Sila pa rin ang hero ko sa matagal na panahon.
Speaking of rubber boat, di po totoo na dalawa lang ang ginamit ng mga nag- reskyu sa Marikina. Marami pong stock na rubber boat dito sa pinas, lahat po ng ahensya ng gobyerno meron dito.
Kahit nga po sa kongreso, senado mero din po. Syempre pa maging sa palasyo, kasi naman malapit yun sa Ilog Pasig. Uulitin ko po rubber boat hindi po mga bundat na tiyan, baka po kasi magkanriringgan kayo.
Huwag din po kayong padadala sa balita na kaya malungkot ang mukha ni Kuya Gibo at Ate Glo ay na – guilty sila. Iyon po ay manipestasyon ng pagmamahal at malasakit sa aming mga pinoy.
Kung nakita man nga pala ninyo si Jessica Soho nung gabi ng sabado na parang me tinig nang kawalan ng pag-asa at yung reporter nilang si Susan Enriquez na mangiyak-ngiyak eh pagpasensyahan na po ninyo at naging emosyunal lang sila. Hindi nila dapat ipinakikita sa t.v yung tunay nilang damdamin. Dapat maging manhid este matatag sila gaya ng mga namumuno sa bansa.
Kasinungalingan din po na sabihing makasalanan na kaming mga pinoy kaya sinisingil na kami sa itaas o pagpaparamdam lang na malapit na ang paghuhukom. Kami ang pinakauna o tagapagtaguyod ng Kristiyanismo dito sa Asya. Narito din ang mga ibat-ibang kongregasyon. Matatag ang simbahang katoliko, INC, JIL, El Shaddai, kaya nga di makalusot-lusot yun kung anu-anong bill. Di pwede sa amin- pag nakasalang na eh moralidad naming mga pinoy.
Sa kabila nito eh kaya naming harapin ang mga pagsubok. Kaya naming bumangon. Isa lamang paghamon ito sa aming katatagan. Kahit na nga sabihing matiisin kami, iba ang Pinoy!
Mahalaga ay kung paano kami manalig sa dakilang lumikha at sa mga namumuno sa aming bansa. Uulitin ko, Tahasan naming itatanggi ang mali ninyong pagtingin sa aming pagka- Pilipino.
– litrato mula sa news.yahoo.com
(Gaya Ng Hanging Nagdaan)
(Sa Mga Inulila Ni Ondoy)
Kwentulang Marino 