Ang Maleta ni Mary Jane

Ang Maleta ni Mary Jane

Ang maleta ni Mary Jane
may destinasyong- Dubai
gaya ng karaniwang OFW
may samut-saring laman
kahirapan
kamangmangan
kabiguan
hiwalayan
pangarap
pangamba
pangako
lakas ng loob
baka-sakali
kesa mamatay ng dilat
pagpuslit
pagtakas

Ang maleta ni Mary Jane
may samut-saring laman
gutom
pagod
puyat
mababang pasahod
alienasyon
diskriminasyon
maltrato
molestiya
pangungulila
pandarahas

Ang maleta ni Mary Jane
may destinasyong- Kuala Lumpur
gaya ng karaniwang OFW
may samut-saring laman
kahirapan
kamangmangan
kabiguan
hiwalayan
pangarap
pangamba
pangako
lakas ng loob
baka-sakali
kesa mamatay ng dilat
pagpuslit
pagtakas

Ang maleta ni Mary Jane
may destinasyong- Yogyakarta
bago
bagung-bago
sa biglang tingin ay walang laman
walang kalaman-laman
subalit may bigat
linlang
silaw
sindikato
takot
pulbos ng pantasya
akusa
trahedya
abandona
inhustisya
nagkumahog sa hatol
hugas-kamay
panangis
pagtanggi
paglaban
pagtanggap

Ang maleta ni Mary Jane
ay walang laman
walang kalaman-laman
kung hindi isang pagsamong

HABILIN

“Sa aking pagbitay
Iuwi ang aking bangkay.”

Emanzky88
25 Abril 2015

© 2015 Kwentulang Marino

*Mary Jane Fiesta Veloso ay isang OFW biktima ng “human at drug trafficking” tubong Cabanatuan, Nueva Ecija. Nuong 2010, natagpuan sa kanyang maleta ang tinatayang 2.6 kilo ng ‘heroin’ na ibinigay ng kanyang ‘kinakapatid’ para dalhin sa Indonesia. Nahatulan siyang ‘firing squad’ na nakatakdang araw ng 28 Abril 2015. Bilang pagpupugay kay Mary Jane Fiesta Veloso at sa mga kapatid na OFW ang tulang ito.

 

Ang Mga Nagdaang Araw Sa Asya

Binisita

mong
mga
siyudad
nang
walang
pasabi.

Pinatag

ang
lunduyan
ng
pangarap
na
aking
hinabi.

Niyayanig

ng
kongretong
haligi
ang
pananalig
ko
kay
Allah.

Inaalon

nang
gabundok
na
pangamba

ang
mga
ikinahong
pag-asa.

Tumatangis

sa
hangin

ang
mga
mamad
na

kaluluwa

mabilis
na
inanod
sa
ngumingiting

limbo

kasabay
na
humihilig

sa
mga
bisig
ng

pighati.

Emanzky88
8 Oktubre 2009

-litrato mula sa news.yahoo.com (sarasha)

 

Erwinda’s Journey (Letter No.6)

Dear : Captain

I’m sorry if I make you lonely and sad. Please Captain don’t worry about me. Everything is all right everytime. I understand that you are not alone now. You have wife and a good life. And then a good job. Am I wrong if I have loving for you?

Before I ever life with another man the same as you age about two year. And now four months ago I separate with him. Everything I become happy with him.

Because he give me everything I need. Now I lose him about four months. But I lose everything from him I found in you. Is that wrong Captain?

I never want to you belongs mine. But am I wrong if I hope and waiting for you if your ship come back to Indonesia. Please tell me if you don’t like me anymore. I will come back to your ship. If that’s the best for you…even for me. You hurt me. Thank you you give…sex it’s very wonderful time. Even only one week. I will never forget everything forever in my life.

You have places in my heart. I hope you are always happy and peaces always and forever. Together with the people around you in happy and sad time.

God bless you. Amien

From Me
Erwinda

 

Erwinda’s Journey (Letter No.1)

Note: Nagbago na moda ng komunikasyon sa atin bansa at maging sa pagbabarko.Ang dati-rati nating sulat o liham ng mga OFW at marino, natapos na kontrata’y di pa natatanggap ay pinalitan ng celfon at internet.

Para sa akin ang sulat ay isang “social documentary” na unti-unting naglalaho.

Si Erwinda ay isa sa mga babaing Indonesyana na nagtatampisaw sa laot ng Samarinda, Banjarmasin at Pontianak na nagbibigay aliw sa mga marinong may ibat-ibang nasyonalidad, mas popular sila sa katawagang mga babaing “akyat-barko” Gaya nang iba pang ilalabas sa kategoryang- Mga Sulat Mula Sa Laot, minabuti nating itago ang tunay nilang pangalan bilang pag-respeto sa kanilang pagkatao’t may kaselanan ang paksain.

Hindi ko ninais i-post ito para lamang sila’y libakin, husgahan, pagtawanan o gawing isang “piyesang panliteraratura” ang mga nasabing sulat. Layunin ‘kong maipakita kung anong kanilang kalagayan, paano sila mag-isip at lumangoy sa agos ng buhay.

Pitong (7) pirasong sulat ang ingat-ingat ‘kong halos ay may isang dekada na rin ang nakaraan mula ng makilala ko ang mga Indonesyanang umakyat sa’min barko. Kahit na nga sa barko umikot ang istorya, walang petsa ang mga sulat na sa karaniwan ay nilalagay ito, hindi natin batid ang tunay na kadahilanan. Kung pagbabasihan ay ang aking “travel journal” sa pagitan ito ng Abril-Mayo 1998 na kung saan ay nagpalipat-lipat ang barko sa mga nasabing lugar.

Mapapansin ang kanilang pagsisikap na makipag-komunika sa wikang Ingles kahit na nga may maling ispeling o pagkakasalansan ng mga salita pero mapapansin din ang ilan paggamit nila ng mga salitang gaya ng “culture, far across, Asia, you make me crazy honey, wonderful, spaces between us,”- ay may kiliti at lalim sa babasa. Wala akong ginalaw sa orihinal na sulat, maliban na lang sa tunay na tel. no. nya na nirambol ko na lang para itago ang totoong numero. Ang mga dotted line ay nangangahulugang nasira o na dameyds na ang porsyon ng sulat dahil sa katagalan nito. Isa pa lamang ito sa pitong sulat nailalabas ng Kwentulang Marino.

Sagwanin natin ang Erwinda’s Journey!

For Captain:

Honey, I don’t know what happen to me. I can’t forget you and everytime I always remember you. I don’t know why I love you very much. And I’m crazy about that. Every night in my dreams I see you. And I feel you… that is how I know you go on. Far across the… spaces between us. You have come to show you go on.

Why you come inside my heart if you can’t stay in my heart? Why you come and you must go. Why? tell me if we can’t be together why you give me love like that. Why? You make me crazy honey! You give only a few time and a very wonderful time which I never feel like this before. Thank’s honey for your best time you give me. But why only a little?

Wherever you are. Near far I always miss you please. Do something for I forget you. Because I think. It’s very imposible to see you again. Please let me be together with you until you leave Indonesia in the last port. If you’ll come back to Indonesia, please remember that I will always waiting for you and don’t forget your promise that you will buy for me something in Amerika. I’m always waiting.

Ok! that’s all. I will stop my write until here.

With Me:

Erwinda

(c) 2009 Kwentulang Marino