Notes Of A Greek Seaman-#2

“Laking gulat na pinaghalong saya nang matanggap kong isang express mail mula sa Pattaya, Thailand…”

Labing anim na sulat pa ang hindi ko nai-post ukol kay Ioanni Sapountsis. Mahigit sampung taon na kong hindi nakakatanggap ng sulat o balita mula sa kanya. Laking gulat na pinaghalong saya nang mataggap kong isang express mail mula sa Pattaya, Thailand.

Agad-agad kong binuksan ang sobre na lakip ang isang postcard. Nakasaad sa sulat (minabuti nating i-post sa orihinal na teksto kahit mali ang balangkas ng pangungusap at grammar para ipakita at ipadama din na hindi sadka ang kakulangan sa ingles para mabuo at ugnayan nang isang tunay na magkaibigan) ;

July 08,2009

My Kompare,

Im Yannis. Youre cook from CLIPPERVENTURE. Hope
youre all family is good ASIAH now about 13 years.
I like see you and all family, me also work series my new
wife pilipina from Cebu. Now me is Thailand vacation if
you resive this card. You write adress my wife to
Cebu also your telephone. Because if resive my
family for my wife me call you.

Nakakataba ng puso dahil sa tagal ng mga taon ay naalala pa rin niya ko.

Pinadala ko sa Cebu ang ilang litrato naming mag-anak at isang card nang pasasalamat.

Dalawang linggo pa ang lumipas at isang tawag mula sa Singapore ang aking natanggap. Ramdam mo sa kanya ang saya. Ilan araw lang at pupunta naman sila sa Malaysia. Kung papalarin makauwi sila ng Oktubre sa Cebu ay balak niyang makita ang kanyang inaanak.

Natatandaan pa rin niya ang isang kwento tungkol sa sapatos na Nike
na aking binili sa U.S. Kinagat kasi niya ang pinaka-kahon nito at kinakantyawan akong bakit ko nabili ang ganun kamahal na sapatos (mga 1995 yun at may kamahalan ang naging bili ko). “Maraming naghihirap na Pilipino at yan ay suot-suot mo.Para mo lang silang iniingit,” tanda ko niyang pangangantyaw nuon habang kami ay naghahanda ng tanghalian sa mga crew. Ang tutoo tumatak sa isip ko yun sinabi niya at may kanti nang pangongon-sensya.

Nakakatuwa na may isang nakilala kong tulad niya na hindi naging hadlang ang kultura at nasyunalidad.

 

Buhay Marino At Iba Pang Kwento-#2

Iwasan mong makipag-sabayan,dahil ubus-ubos ka d’yan. Hindi bale sana kung ‘yong pinagka-gastusan mo’y makikita’t maiuuwi mo rito sa atin at least nakita mong pinagpaguran mo. Mahirap ang maiuwi mo rito’y kwento na lang…

August 15,1992
Pilipinas

Eman,

Pagbati!!!

Bok, kamusta ka na! I hope medyo nakapag-adjust ka na. Sana’y lagi ang pag-iingat d’yan lalo’t kapag medyo delikado ang pinagagawa sa iyo. Safety first muna,dahil iba ang trabaho natin d’yan,laluna’t kapag maalon. Sa mga kasamahan mo naman d’yan, unti-unti mong makikilala ang attitude ng mga iyan, laluna’t kapag problemado. Kaya ‘yung dating gawi, yung natutuhan natin kung paano tayo makisalamuha sa kanila, pero h’wag naman sobra, alalay ka lang sa kanila.

Hinggil naman sa mga amo mong goyo (Greek) ang attitude n’yan pag bagito ka. Medyo pasisiklaban ka ng mga ‘yan, konting pautos na pasigaw. Pero wag mong intindihin ang mga ‘yan, ganyan lang ang mga ‘yan, dahil takot din ang mga ‘yan sa atin. Pakita ka lang nang kabaiitan sa mga iyan pero may limitasyon. Dahil kapag nakita kang bow ka lang ng bow, aabusuhin ka ng mga ‘yan. Sa una’y cool ka lang kung may sama ka ng loob. Pero kapag matagal ka na d’yan,pwede mo ng sagutin ang mga ‘yan, basta’t nasa katwiran. Ang kainaman sa mga ‘yan, kapag nagalit sa atin, kinabukasan wala na, hindi nagtatanim ng sama ng loob. Basta’t wag mo lang kakalabanin ng husto, kundi magpa-plano ang mga ‘yan para pauwiin ka, and last, kapag nagtiwala sa iyo ang mga ‘yan, ‘wag mong sisirain dahil once na nasira ka sa kanila, wala nang tiwala sa iyo kahit ano pa ang gawin mo’t baka sirain pa ang record ng seaman book mo. At kung galit na sa iyo ang mga ‘yan, hindi titira ng harapan ang mga ‘yan, ang bira sa iyo n’yan, sa seaman book at pauuwiin ka nila. Basta pag nasalubong mo eh “greet” mo lang ng “yiassou” ok’s na ‘yan.

Hinggil naman sa labasan, medyo alalay ka lang sa inom at chicks. ‘Yong makaranas minsan ay sapat na, pero ewan ko kung makayanan mo, dahil ng narito ka hindi mo mapigil yun pa kayang nariyan ka sa mga tisay.

Iwasan mong makipag-sabayan, dahil ubus-ubos ka d’yan. Hindi bale sana
kung ‘yong pinagka-gastusan mo’y makikita’t maiuuwi mo rito sa atin at least nakita mong pinagpaguran mo. Mahirap ang maiuwi mo rito’y kwento na lang. Alam mo naman mahirap ang trabaho nating mga seaman. ‘Tol pasensya ka na kung ito ang inuna ko, ito’y payong kapatid lang naman.

Bok, malamang ay sumulat ka sa akin sa barko. Hindi ko na iyon matatanggap dahil ng July 31 ay nag sign-off na kami. Kasama kong Kapitan at Chief Engnr.namin. Sa September pa sana kami mauuwi kaso nu’n nasa Rusya kami (Odessa)* ang estimate namin ay mga isang buwan kaming angkorahe kaso isang linggo pa lang ay pinapasok na kami, so naaga ang alis namin sa Rusya, so nag-decide na rin kami na sumabay umuwi sa Chief Engnr. at Kapitan, dahil naghahabol din kami ng rekomendasyon para sa promosyon.

Halos ika-2 linggo ko na rito sa atin, medyo nakapaninibago, ‘yun konting kita ko, medyo nauubos na dahil malakas ang gastos at maraming bisita. Anyway, talagang ganyan, laluna’t sa unang uwi. Susunod makakaipon na tayo at medyo makapagplano ng maganda-ganda laluna’t kung papalarin tayo na mapwesto bilang electrician. Nakapag-report na ako sa upisina’t nagpasalubong para lumakas-lakas. Ang banggit nga sa akin ni Kapitan ipupwesto n’ya akong electrician pero sa malamang sa dating kumpaya pa rin. Dahil ang rekomendasyon ko’y galing doon, so maghihintay ako ng tawag. Sa malamang baka maalis ako sa last week of September or October. Dahil hihintayin ko ang baba ng electrician, para doon na lang ako makabalik at least kabisado ko na ‘yun.

Medyo kinakabahan nga ako, baka mabulilyaso, pero t’yak kaya ko na. Dahil medyo naghahanda na ako rito. Kung meron man kulang sa akin ngayon, iyon ay ang negative thinking hinggil sa panibagong posisyon sa trabaho. Pero kung magkakaroon lang ako ng inspirasyon, malamang wala ‘yan mga negative na ‘yan.

Tulad mo alam kong very inspired ka sa ngayon. Dahil nabalitaan ko bago ka umalis nag-date pa kayo ni Lily at tumawag ka pa bago ka sumakay, talagang pa-eklat mo bulok! Pagkatapos sa pag-uwi mo, sabi mo raw ay pakakasal ka na,malakas na yata ang loob mo tsong, noon wala ka naman niyan ah! Tol , ang siste pa, binalita sa akin ng inang, mga isang linggo na makalis ka na, umi-strike ang dalawa (si erpat at yun alalay nya) kasama rin n’ya si Marcial para pasama sa bahay. Nakausap ang inang at nagpapasama kina Lily. Ginawa ng inang dinala kina Cris, buti na lang at di muna agad sinamahan ni Cris dahil nahihiya so hindi natuloy. Ang sabi naman ni erpat gusto lang daw nya na makita ng personal si Lily. Talagang matindi ano?

Anyway, nakadalaw na ako kina Lily,talaga naman “abot-tainga” ang ngiti ni Lily ng biniro ko’t ikinuwento ko mga plano ni erpat.Tawa nga ng tawa si Lily, nagsabi na s’ya na lang dadalaw sa inyo. Bago uli ako makaalis, papasyal kami sa bahay, kaya paki-explika sa bahay na papasyal kami. Pero sa malamang dadalaw ako sa bahay baka sabihin ni erpat nakalimot na ako. Bok kung seryoso ka pakasal sa pag-uwi mo, i-timing mo ng December 1993 dahil kung masasakay ako, plano kong umuwi ng November 1993. Dahil gusto ko naman makita ang kasal mo’t pakapag-pasko rin dito. Kung okey sa iyo di gawin mo akong abay ok’s ba!

Kaypee

*Ang Odessa ay tuwiran bahagi ng Ukraine-Kwentulang Marino

 

Buhay Marino At Iba Pang Kwento-#1

”Mahirap na masarap ang pagbabarko. Hindi kita gustong dimoralisahin, ang nais ko lang, maging handa ka talaga sa bagong papasukin mo. Kung hindi ka pa naalis huwag kang mainip, makukuha sa tiyaga ‘yan…”

April 14, 1992
Piraeus, Greece

Eman,

Kamustang-kamusta ka na? Pasensya na kung nawalan tayo ng komunikasyon, nakikibalita nga ako kung natuloy ka na, kaso halos isang buwan kami sa dagat, kaya heto ‘yun sulat mo dated February 1. Ngayon ko lang natanggap dito sa Piraeus, Greece dahil drydock kami rito.

So far, ayos na rin ako rito. Medyo sanay na ako, ang pinag-aaralan ko rito kapag libreng oras ay instalasyon ng kuryente sa barko pati ang mga ibat-ibang klase ng motor dahil kung swertihin baka sa susunod ay mag-electrician. Unti-unti lang mahirap biglain dahil hindi biro ang trabaho sa barko.

Mahirap na masarap ang pagbabarko. Hindi kita gustong dimoralisahin, ang nais ko lang, maging handa ka talaga sa bagong papasukin mo. Kung hindi ka pa naalis huwag kang mainip, makukuha sa tiyaga ‘yan.

Hinggil sa buhay seaman, mahirap dahil lagi kapag nabigasyon, buhay ang nakasalalay rin rito. Dahil mahirap rin sabihin kapag inabot ka ng anas-anas (malakas na bagyo) katulad ko unang sakay pa lang galing ng France papunta ng Israel ay inabot na kami ng 3 malalakas na bagyo. Halos wala kaming tulugan, pero sa araw tuloy pa rin ang trabaho sa loob ng barko. Grabe dahil halos isang linggo kaming inalon, talagang napakalaking alon with matching sandstorm. Pakiramdam ko’y masisira itong barko dahil napakalas ng lagabog. Suka’t hilo ang inabot ko, pero kailangan pa rin mag-trabaho sa araw. Kailangang pag nahihilo ka, huwag mong isuko ang katawan o huwag kang matutulog, dahil talo ka hindi ka masasanay sa alon. ‘Yong kasama ko nga ritong bago, trabaho pa rin, may sabit s’yang lata sa leeg para kapag masusuka tuloy pa rin ang trabaho. Maraming klase rin ng alon sa pang araw-araw na nabigasyon ang naranasan ko na’t may mga lugar na kahit anong panahon ay maalon. Katulad dito sa “Bay of Biscay” patungong France, laging maalon dito. Kapag daraan kami rito, naghahanda kami. Halos may mga tali ang gamit namin dito. Dahil kapag nag-swing ang barko, kung mga 30 o 40 (degrees) ang swing ng barko. Ito ang halos nakakahilo ang swing. Hindi basta hilo, sasabihin mo sa sarili na ayaw mo nang mag-barko. Dahil talangang plakda ka, pero kailangan kalabanin mo. Ang solusyon kumain ka, para may isuka. Dahil kapag hindi ka makakain, manghihina ka talaga. Pero ang problema pa rin kapag hilo ka’y di ka makakain. Kaya dapat pilitin mong sarili na kumain.

Kung ang alon ay pasalubong o papuwitan ang dating kahit malakas ay para ka lang nakasakay sa trak o eroplano na lumalagabag. Mahirap pa rin kapag napakalamig, halos manigas ang mga daliri mo’t katawan sa lamig.

Dito pa rin sa barko. Iba’t-ibang ugali talaga ng tao ang makakainkwentro mo. Tingin sa iyo kapag bago, mas senior siya kaya wala kang dapat gawin kundi makisama at bow na lang para walang gulo. Kanya-kanya sa mga baluktot na ideya. Kaya dito ko nalalarawan na paano kung magkaroon ng hindi magandang pangyayari sa barko. Ang tiyak kanya-kanya na rito. Dahil dito masisira talaga ang samahan dahil kanya-kanyang grupo. Solusyon pa rin, tahimik na lang.

Kung utility ang papasukin mo. Linis-linis ‘yan o kung ano ang ipagawa sa iyo ng opisyal, sunod lang. Talagang ganyan sa una. Pero sa malaon masasanay ka rin. Katulad ko rito-pintura, linis at katulong -tulong sa makina, pati nga timpla ng Chief Engineer, pinagawa sa akin. Pero okey lang kapalit naman nito’y napag-aaralan kong makina at motor nama’y relasyon sa kuryente’t medyo maluwag na sa akin.

Masarap kapag nasa puerto ka na laluna’t maganda ang puerto. Kapag hindi ka nagpigil sa gastos, ubos ang kita mo. Pero dito sa biyahe namin dahil Europe at Israel medyo hindi kami makapamili dahil mahal ang presyo ng bilihin, pero para sa kanila ayos lang dahil naka-level sa antas ng pamumuhay nila. Kung sa atin ikukumpara kulang ang sahod para sa maayos na pamumuhay.Tiyak baka hindi mo mapigilan na humanga’t naisin ang mga babaeng Italyana kumpara sa Pranses, Amsterdam, Germany at iba pa. Dahil balanse ang ganda ng taga-Italy, sa kulay, hugis at wankata.

Imagine dito pa sa bayan ni Juan Papa Paulo- sa park balewala ang lips to lips, lamasan at kung magpaparaos sa kotse lang ayos na. Gabi-gabi may bold na palabas sa t.v mga ten o’clock p.m ang umpisa at sa komersyal sa t.v may boobs na pinakikita. Kung talagang dadalhin mo kultura natin dito o ihahambing baka magka culture shock ka! Ganito kaluwag ang pag-ibig sa kanila.

Meron nga kaming nakilala rito, isang saleslady sa tindahan ng sapatos. Akala nga Hapon kami. Tanong nga kung gusto namin makapag-asawa ng Italyana, sabi ko imposible. Sabi nya, hindi imposible dahil gusto rin nila makapag-asawa ng Pinoy. Tol kung pwede lang akong mag -jumpship at wala akong Levy at prinsipyo para sa bayan baka Italyano na tayo.

Kung gusto mo naman ng chicks o paraos dito, punta ng disco at alam mo na pagka-nakainom-mainit ka na. Pero mas type ko ang bago o manligaw talaga rito. Problema lang hindi talaga sila maka-intindi ng ingles. Hirap na hirap sila kaya senyas lang. Siguro kung makakabalik ako ng Manfredonia, Italy talagang gabi-gabi ang gagawin kong dalaw dito sa nakilala ko. Antonella ang pangalan. Sa may bandang itaas ng Europe naman ng France o Germany, 50 U.S.D to 100 U.S.D ang presyo ng chicks dito. Maluluwang na, pero tol kung talagang gusto mo ng ibat-ibang gamit sa sex (dito sa Germany wala ka ng hahanapin pa), magmula sa gamit hanggang sa babae kumpleto sila. May isang lugar sila rito na parang Ermita. Kung gusto mo ng jackol (sasayawan ka ng babae, bold sa salamin) at magdyadyakol ka na. Kung gusto mo naman ng “totkan” handa mo ang 50 U.S.D to 100 U.S.D isang gabi. Kung gusto mong magpalaki ng ari, injection ayos na. Kung gusto na laging matigas
may ipapahid ka. Higit sa lahat baka makarating ka rin dito. Bumili ka ng “fucking doll” ok’s ba?

Tol biro lang nagkwento lang ako ng ganito para malibang-libang.

Oh! papano tol hanggang dito na lang. I hope sa sunod na sulat mo, nakasampa ka na!

Kung saka-sakali at hindi ko natanggap ito dahil nakasakay ka na. Sa mga makakatanggap nito, sana ipadala ito sa iyo.

P.S
Sinulatan ko si Tina nitong buwan ito. Hindi ko alam kung may response.

STP
Kaypee

 

Notes Of A Greek Seaman- #1

Sa karanasan ko sa pagiging marino, karaniwan sa mga seaman pinoy ay hindi ganun kabukas na lumangoy sa kultura at malalim na pakikipagkilala sa mga marinong may ibang nasyunalidad.

Si Ioanni Sapountsis (tunay na pangalan) ay isang Griyego, Chief Cook sa unang barkong Clipperventure- L na aking unang sinakyan. Sa kabila ng pagkaiba ng aming nasyunalidad ay hindi naging hadlang para sya’y maging isang matalik na kaibigan.

Hindi man kami nagkasama pang muli sa barko. Kinuha ko pa rin s’yang ninong ng aking panganay na anak sa binyag kahit wala ang kanyang presensya.

May 17 pirasong sulat ang naging palitan namin mula Oct.23,1993- Oct.18,1999. Naputol ang aming komunikasyon dahil sa paglipat n’ya ng tirahan sa Greece. Hindi s’ya ganun kabihasa sa ingles kaya’t karaniwan ay ipinagagawa n’ya sa mga pinoy seaman, kung may pagkakataon ay isinasalin sa kanyang sariling sulat- kamay.

Sakay na!

Sagwanin natin ang “Notes Of A Greek Seaman- #1!

October 23,1993

Hello Ed

Here once again to inform you that there will be a vacancy in Steward Department (Utility Steward) this coming December.

The ship is going to Japan/ Korea/ Taiwan after discharging the chemical here in New York/New Jersey.

So if you could still wait for this schedule, we could work together here.That is, if you want. If not, I can’t do nothing.

Please write me soon as possible so that I could settle here for your embarkation. I will just ask Captain to send you a telex so please back immediately before it’s too late.

Don’t worry about the salary. It’s about same with your previous ship. We have also a good Captain and there’s no problem with crew’s though theres a four Salvadorans Able Seaman (AB).

This is bye for now. Take care and regards.

Your Friend,

Ioanni

P.S
I mailed my first letter to you in Le Havre, France. Didn’t you handled it?

 

Erwinda’s Journey (Letter No.7)

For : Both of you !!

Maybe because I spare long time with you.
That’s why I can not forget both of you.
Maybe If you go. I will sad.
You make me Happy. and sometimes you make
me crazy.
If you will go from me. Why you make me
like this.

Why you give me only a little time
and you will go
and forget me!
and maybe you will take another girl in
other port
and you will “FORGET” me.
You know because maybe “I like You”
and I will Miss You.

And please remember if you to other port.
If you want me to come please call me.
It’s my phone number: 0542-600744*

From Me
Erwinda

*sa mga hindi po nasubaybayan ang Erwinda’s Journey, ang nakalagay pong tel.no.ay hindi na tunay para ingatan ang kapakanan ni Erwinda.
maraming salamat po- Kwentulang Marino.

 

Kasmot (Edwin)

3 Mayo 1993
Lunes

Bok,

Una sa lahat, kumusta ang buhay-buhay diyan. Pangalawa naman, boss, pasensya ka na kung ngayon lang ako nakasulat sa iyo. Alam mo naman medyo busy tayo at masyadong hectic ang schedule. Katatapos lang nga ng pagkilos ngayong Mayo uno. Maliit ang mob. Hiwa-hiwalay pa. Pero bago ako mag-kwento ng husto sa iyo, ano bang pinagkakaabalahan mo diyan? Siguro marami ka nang nagagawang tula, ano? Pare, kumusta naman ang mga pagdaong ninyo sa mga port? Tsong, ingat lang, laganap na ang AIDS.Oo alam ko, safe ka. Lagi kang may dalang _(drowing na condom) pero ingat pa rin, lalo na ngayon marino ka na. De sisid-marino lagi, baka magkasugat ka sa bibig (sa sobrang diin) at baka doon ka madale ng AIDS. Kaya ingat pa rin. Pare, de pagbalik mo dito, international na ang taste mo? May mga pinay din ba sa mga napuntahan n’yo? (alam mo na) tol. Alalahanin mo na biktima din ang mga iyan ng isang malupit na sistemang kanilang kinapalooban.

Balita…si Alex nagtanan na, 16 YEARS OLD! magpo 4th yr. HS pa lang pero “malaking-bulas” daw sabi ni Al (kina Al kasi tumuloy, 2 days doon) Pagkatapos ma-wanted sa brgy. nila, tumira naman ng menor de edad, a real PIDO…si Al patuloy pa rin nakikipagsapalaran sa buhay, as usual, wala pa rin syota. Nagbabalak na magsulat ng pocketbook, wala nga lang typewriter…si Archie at si Lita nasa BI pa rin pero nagtuturo na uli ang “sweetheart” mo..si Yollie wala na sa munisipyo, wala pa rin asawa…si Rudy at si Regie magda-dalawa na ang anak, the promising “canteen magnate” sa Laguna…at ako naman, well, “patuloy pa ring nagtiis dito sa hinayupak na PAKIKIBAKA.” Kami pa rin ni Mae, me konting tampuhan (di naman nawawala ‘yun) pero masaya naman. Nasa insti pa rin ako, patuloy na nakikisalamuha sa mga magsasaka. Hindi ko alam kung hanggang kailan…Kinukumusta ka nga rin pala nina Mama at Papa ko.

Balitang Bayan…’Pre bad news/good news (bahala ka na) ‘yung problem sa “loob” is not just a split, it’s FRAGMENTED! Kanya-kanyang labas ng paliwanag, propa, posisyon, banat at marami pang iba. Tinitingnan na crisis ito not only by ND movt. ideological ang problema. Gusto nung mga bosing na “back to basics” gusto ng iba na ire-assess ang linya, kung valid pa hanggang ngayon. Ang problema, ayaw pag-usapan, nag-uupakan lang (wala pa namang physical maliban sa ilang hamunan ng away ng magkabilang grupo). Anyway, hindi ko alam kung interesado ka pa sa mga ganitong istorya. Kung interesado ka saka ko na lang iku-kwento sa iyo ito ng mas mahaba.

Sayang, kung nandito ka lang napanood mo sana iyong tribute kay Saro ng ASIN. The concert started at 7:00 pm at umabot ng 3:00 am. Ang daming artists, more than 40. Punong-puno ‘yung Quezon Memorial Circle. Oo pare pinatay ng mga tauhan ng Gov. ng Cotabato si Saro. Sayang talaga. Alam kong trip mo ‘yung mga concert na tulad nito. Sina Al hindi nga rin nakapanood, eh.

E diyan, ano ba ang mga happenngs? Paano ka nga pala nakakabalita tungkol sa mga nangyayari dito?

Uy nga pala! Kumusta ba ang lovelife mo ngayon. Kmusta na kayo ni Lily (di tunay na pangalan) kasalan na ba pag-uwi mo? Ako pare malayo pa kong pumasok sa usaping iyon. Hindi pa kaya ng kakarampot na kita ko. Tsaka lagi din kasi akong destino. Karaniwan, nasa Baler ako. Ang sarap din doon. Nature trip.

Bihira nga din pala akong mabarkada sa grupo. Bihira lang kasi akong mauwi. Mauwi man ako madaling-araw na. Kay Al lang ako nakakasagap ng kwento.

Isa pa, wala ngayong fundamental na pagbabagong nangyayari sa buhay. “Life goes on as ordinary as usual.” Pero okey lang, ang mahalaga, kahit walang fundamental change, mayroon din namang mga new experience, new learnings.

O paano pare, bok, tol, ingat na lang palagi diyan. Nagdadasal ka na ba ngayon? anyway…hanggang sa muli.

Edwin

P.S
Bok, tiyakin mo na pag-uwi mo may puwet ka pang natitira. Huwag mong sasagarin kapag dumaraong kayo.

DAGDAG na BALITA…GRAAABE ang init dito ngayon. Minsan pumapalo ng 110 Farenheit ang temperatura. At ang brownout GRAABEEE TALAGA! Mukhang wala pang madalianng solusyon dito. May pinaplano ang gobyerno pero 3 years in the making pa iyon at hindi pa sigurado kung matatapos iyon within 3 years. Maraming implications kasi ‘yung pag fast track ng power supply sa ating environment, foreign debt etc. Ngayon nga talagang humuhulas na ang katawan ko sa init at maya-maya lang ay mag-brown out na. Kaya pag-uwi mo dito kinakailangang handa ka. Magigging parte na ng buhay mo ang brown-out. Tutal sanay ka naman sa madilim, madali kang makapag-adjust.

…kumusta rin daw sabi ni Mae.

(c) 2009 Kwentulang Marino

 

Erwinda’s Journey (Letter No.6)

Dear : Captain

I’m sorry if I make you lonely and sad. Please Captain don’t worry about me. Everything is all right everytime. I understand that you are not alone now. You have wife and a good life. And then a good job. Am I wrong if I have loving for you?

Before I ever life with another man the same as you age about two year. And now four months ago I separate with him. Everything I become happy with him.

Because he give me everything I need. Now I lose him about four months. But I lose everything from him I found in you. Is that wrong Captain?

I never want to you belongs mine. But am I wrong if I hope and waiting for you if your ship come back to Indonesia. Please tell me if you don’t like me anymore. I will come back to your ship. If that’s the best for you…even for me. You hurt me. Thank you you give…sex it’s very wonderful time. Even only one week. I will never forget everything forever in my life.

You have places in my heart. I hope you are always happy and peaces always and forever. Together with the people around you in happy and sad time.

God bless you. Amien

From Me
Erwinda

 

Erwinda’s Journey (Letter No.5)

For You

I hate you!
(First words I want to say to you!)
Why you make me like this
After you sleep with me
And see about my skin
And you said
“I like white skin”
I hate you, I know
My skin is Hitam
But I don’t like
You say like that
In front of me and
my friend.
If you know my skin
is Hitam why you
said to me you like
me and you give me
a little time
to sleep together.
“HOW CAN I TRUST YOU”
Please don’t talk to me
again and don’t try to
see me
This is where our
together ends.
Thanks for everything
and all your advise

From Me

I try to trust you
and may be I will
trust you. But now
I don’t trust you
anymore. Never

(c) 2009 Kwentulang Marino

 

Erwinda’s Journey (Letter No.4)

For: Chief Engineer

I hate you.

Because even you take me

but you never

like me

and you

always

take other girl.

From Me
Erwinda

(c) 2009 Kwentulang Marino

 

Erwinda’s Journey (Letter No.3)

For Captain

Why you angry with me?
Tell me because everything I do is for
both of you ( you and chief)
and why you speak to Anarki and you
angry with me?
I think you are brother
and no problem
But now. why you angry with me?
What do you want it’s up to you.
If you want me to go out
from your cabin.
I will sleep in MessRoom!

Please Answer Me!!

From
Erwinda

(c) 2009 Kwentulang Marino