People Power Isang Sentimentalistang Solusyon

(Sinaryong Lundo Ng Eleksyon 2010)

“Naalala ko yung librong Pasyon and Revolution ni Reynaldo Ileto. May yugto dun kung bakit nahuli o naloko si Macario Sakay ng mga Amerikano. Sabi ni Gov. Bandholtz simple lang daw ang taktika sa mga pinoy -“playing upon the emotional and sentimental part of the Filipino character.”

Karamihan sa ating mga pinoy ay naniniwala na magkakaroon ng “failure of election” Ma-survey man ito, kwentuhan sa barberya, blogosipiro, text, Facebook, kolum, think tank at simpleng tsismisan sa kapitbahay ay maugong ang isyung ito.

Nakatuon lang tayo sa bangayan ng mga kandidato, paglipat sa kabilang partido, na may Villarroyo, na may Aquinoroyo, anti-komunistang hambalos at pataasan ng sarbey.

Mabibilang mo sa daliri ang mga komentarista, kolumnista, blogista (hindi kasama ang mga aktibista), networkista at masa na hindi lang tayo dapat magtuon sa mga nasabing isyu. Naniniwala tayo na may makapangyarihan kamay na gumagalaw sa darating na halalan. Na may nakikialam na pwersang dayuhan. Na hindi pinatatambol ng midya, na hindi hayagang kinokondena ng mga kandidato at iba pang institusyon sa ating bansa.

Kung papansinin natin ang mga sunud-sunod na pangyayari ay mahihinuha mo na mayroon ngang nakikialam sa panloob na usapin.

Nagpunta na dito ang National Democratic Institute mula sa U.S, isang nagkukunwang foundation na ang mga nasa likod ay malalaking korporasyon. Kinonsulta nila ang ilan sa mga NGO dahil sa pangambang magkaroon daw ng problema sa eleksyon. Pagbisita ni Michael Vickers isang eksperto sa mga “special ops” matapos ang pagbisita ay umalingawngaw na ang anti-komunistang banat. Nagpalabas rin ang isang think tank na posibleng magkaroon ng failure of election, kung hahalukayin mo sa kanilang website ang Pacific Strategies and Assessments (PSA) ay matutuklasan mong nasa likod nito ay mga dambuhalang korporasyon ng U.S at pangunahin o susing tao na nagpapatakbo nito ay mga dating ahente ng CIA at may mataas na katungkulan sa malalaking korporasyon.

Ang mga paramdam na ito kay PGMA mula sa mga samahan ng negosyante, PSA at mga kapares na think tank at foundation, banta nang dating opisyal mula sa State Department na si W.Scott Thompson (mula sa artikulong Special Friendship ni Carmen Pedrosa) ay mahihinuha mong lumilikha ng takot, opinyon, banta at pakikialam sa panloob na usapin ng bansa.

Hindi man sundin ni PGMA ang nasabing banta o paramdam. Sabihin man nating matigas ang kanyang ulo at hindi makinig sa mga pakialamerong Amerikano. Marahil may kakayanan siyang magmatigas dahil na rin sa kontrolado niya ang pamunuan ng AFP, Korte, Kongreso at COMELEC.

Para sa U.S okey lang ‘yan sangkap na iyan para may mag-trigger at suwabeng mailuklok ang kanilang manok. Sa tingin mo naman ba eh sino na ang minamanok ng U.S? Eh sa tingin mo ba’y ano yung pakahulugan sa paglalagay kay Noynoy sa kober ng TIME magazine.

Hindi ba iyon ay isang pagkokondisyon para makalikha ng opinyon at imahe sa mga pinoy? Naalala mo ba si Magsaysay? Ba’t kinokontak si Noynoy ng U.S? Pwedeng ba siyang maluklok kung di naman siya opisyal na panalo? Pwede! ikinokondisyon na nga ang lahat nang saray ng lipunan- mataas ang sarbey, anak siya ni Cory Aquino, kumakatawan sa demokrasya. Ano ang ibig iparamdam sa pasabog na military junta ni Boy Saycon ng COPA? Kanina lang umaga sa Unang Hirit kay Arnold Clavio ay tinanong si Neric Acosta, kandidatong senador mula sa LP . “Paano kung magkaroon ng failure of election? walang kagatul-gatol na sagot ay People Power! Di ako magtataka na sa susunod na mga araw ay itatambol ng kampo ni Noynoy at iba pang institusyon ang salitang People Power.Ikukumpas ang lahat ng institusyon mula sa simbahan, akademiya, midya, middle class, negosyo, NGO at militar. Patatagusin ito sa mga ordinaryong mamamayan.

Naalala ko yung librong Pasyon and Revolution ni Reynaldo Ileto. May yugto dun kung bakit nahuli o naloko si Macario Sakay ng mga Amerikano. Sabi ni Gov. Bandholtz simple lang daw ang taktika sa mga pinoy -“playing upon the emotional and sentimental part of the Filipino character.”

Sa tingin ko’y pwede pa rin gamitin ito ng U.S. Alam nila ang kahinaan natin. Lahat ng institusyon nakondisyon na ay kaya na muling ipanawagan ng People Power.Hihimasin muli ang malambot at sentimentalista nating puso, mga awit, rosaryo, imahe ng santo, patak ng luha, mga tangke, muling maninilaw ang mga lansangan ng EDSA at Ayala at kapit-bisig na nagmamalaking taas-noo sa mga nakamasid mula sa buong mundo na muli ay ipinaglalaban natin ang DEMOKRASYA at muli ay pamumunuan tayo mula sa mga angkan ng elitista, asendero at oligarkiya. At tayo’y magdiriwang, ipangangalandakan muling bumalik ang kaayusan at sa huli ay nakamit muli natin ang minimithing DEMOKRASYA.

PAGNINILAY:

Nakakalungkot isiping namamanipula ang ating kasaysayan nang iilan tao o uri sa ating lipunan.Nang makapangyarihan kumpas ni Uncle Sam.

Nauulit lang daw ang kasaysayan o baka naman ang tamang kasagutan ay hindi tayo natututo sa aral ng kasaysayan?

 

PGMA Dapat Tanggihan Ang Award Mula Sa U.S Foundation

Lokal at internasyunal na mga NGO na may kaugnayan sa isyung Kalikasan/Kapaligiran ay tahasang tumututol sa pagbibigay kay PGMA ng award (US ‘green’ award for Arroyo draws outrage (Philippine Daily Inquirer) mula sa International Conservation Caucus Foundation sa April 13. Igagawad sa kanya ang Teddy Roosevelt International Conservation Award.

Karaniwang nangyayari ay naka-pokus lang ang pagtuligsa kay PGMA subalit hindi nailalantad ang tunay na mukha ng International Conservation Caucus Foundation (ICCF), nasasabi man na ito’y front ng mga malalaking korporasyon sa U.S ay hindi naman nahihimay ang mga ugnayan nito o pagkakawing-kawing.

Malaki ang naitulong sa akin ng Confessions of an Economic Hit Man, isang libro ni John Perkins. Itinuturo ang mga ugnayan, mga nagkukunwang organisasyon at mga taong nasa likod nito’t kanilang magagandang buladas sa kanilang Vision, Mission, Goal (VMG) at serbisyo. Itinuro din na huwag pakasapat sa mga personal profile ng mga taong nasa likod nito. Kailangang tumingin sa iba pang mapagkukunan ng impormasyon.

Mahalagang mailantad ang tunay na mukha ng ICCF at ang ugnayan nito sa Eurasia Group ni Ian Bremmer. Sa unang sulyap ay hahangaan mong tulad ng ICCF na nagmamahal kuno sa Inang Kalikasan. Gaya ni William Reynold “Bill” Archer Jr. sa isang sulyap ay isa lamang siyang abogado at naging kongresista mula sa Texas. Siya ang magbibigay ng award kay PGMA bilang chairman ng ICCF.

Ano naman ang kwestyun o problema sa kanya? Well connected lang naman siya sa Pricewaterhouse Coopers na isang auditing firm, isa lang naman siya sa Senior Policy Analyst nito. O eh ano naman ngayon? Kliyente lang naman nila Exxon, Yahoo, IBM. Sa pagmimina ay kliyente nila ang Barrick Gold, Newmont Mining, Rio Tinto at Vale.

Mas mabigat nito ay connected sila sa Eurasia Group. O eh ano naman ang big deal dito?
Sa kanilang website ay bumabando dito ang mga katagang “The leading political risk research and consulting company.” Dito pumapapel si Ian Bremmer bilang presidente at founder ng Eurasia Group. Pinakabatang senior fellow ng Hoover Institution. Karaniwang fellows dito ay mga alipures ng Bush administration. Ano ang kaastigan niya? Hindi lang serbisyo sa pinansya at korporasyon ang kanyang mga kliyente. Take note pati mismong mga nasa gobyerno. Ang Eurasia Group ay may mga inilabas ng forecasting/analysis sa ekonomiya at politika na mangyayari sa mga bansa at lider – gaya ng U.S, China, Pakistan. Mga implikasyon sa kaguluhan, coup at pagbabagong kaayusan sa politika at ekonomiya.

Ano pa ang big deal sa isyu na ito? Ang isyu sa Mt.Hamiguitan Range sa Davao del Sur
ay pinatatakbo ng kompanyang Australya BHP Billiton at nakipag joint venture sa Rio Tinto (2009) na isa sa nasabing kliyente ng kumpanya nila Bill Archer.

Sa ganang akin, isantabi na muna natin ang pagtuligsa kay PGMA at mahalagang ilantad ang tunay na mukha ng International Conservation Caucus Foundation na siyang nagmamanipula sa mga lider mula sa mahihirap na bansa. Kaya’t kung ako si PGMA ay di ko tatanggapin ang nasabing award. Maliban na lang kung sa simula’t simula ay may tuwirang kaalaman na siya sa manipulasyon ng mga dambuhalang korporasyon na nagtatago sa mga foundation, consulting firm at iba pang institusyon. Suma tutal, ang mga tulad ng International Conservation Caucus Foundation at Eurasia Group ay mga facade lamang ng isang maamong tupa pero sa likod nito’y manipulasyon at pagsasamantala sa likas yaman na gaya ng Pilipinas.

Sana ay magdalawang isip si PGMA sa pagtanggap sa nasabing award. Maliban na lang, kung may bukod pa siyang pakay sa paghingi ng payo sa mga nasabing kompanya gaya ng Eurasia Group ni Ian Bremmer.

 

Eleksyong 2010 At Ang Tunay Na Mukha Ng National Democratic Institute Ng U.S

“Buhay na buhay ang istorya sa libro ni John Perkins na Confessions of an Economic Hit Man sa aking bansa…”

Para namang nanadya ang pagkakataon. Katatapos ko lang basahin ang libro ni John Perkins, Confessions of an Economic Hit Man (2004)
kung saan ay isa siya sa mga instrumento ng U.S para higit na mapagsamantalahan ang mga mahihirap na bansa sa larangan ng ekonomiya, politika, kultura at militar.

Nasabi kong nanadya dahil nabasa ko sa kolum na With Due Respect ni Artemio V. Panganiban sa Philippine Daily Inquirer (March 21, 2010) na may titulong “To be a holdover president, GMA needs the U.S”
Sa nasabing artikulo ay bumisita pala nitong Marso ang National Democratic Institute U.S based think-tank na mas naka-kiling sa administrasyong Obama. Nakipag-pulong sila sa may 30 organisasyon sa 27 beses na upuan. Bago sila umalis ay nag-iwan sila ng 11 pahina na ulat/rekomendasyon.

Naikwento din ni Artemio V. Panganiban na bumisita sa kanyang tahanan ang isa sa kinatawan ng NDI na si Dr. Jamie F. Metzl, nagtapos sa Oxford at Harvard. Personal nilang pinag-usapan ang mga posibilidad na mangyari sa eleksyong darating.

Tunay Na Mukha Ng National Democratic Institute (NDI)

Ano’t hindi ako nagkasya’y may kung anong kuryusidad kong tiningnan sa web ang pangalang Dr. Jamie F. Metzl, isa siyang eksperto sa tinatawag na “public diplomacy,” visiting scholar ng Carnegie Endowment for International Peace na sa maraming pampulitika’t iskolar na librong nalathala ay instrumento o front ng CIA. Sa kanyang artikulong nalathala na U.S Must Win Battle of Images
ay mapapansin ang pagbibigay niya nang direktiba o paglikha ng isang opinyon. Click ko rin ang profile ni Madeleine K. Albright bilang chairperson ng NDI, sa mga nagmamasid sa politika alam na nang lahat na siya’y naging dating nanungkulan sa State Department. Isa sa interesadong natuklasan ko’y nagtayo siya ng isang international strategy consulting firm– Albright Group (2001) na pangunahing kliyente ay gaya ng Coca-Cola, Merck, Dubai Ports World & Marsh & Mclennan Companies. Nakaka-excite pa nito, bukod sa Federal Fund ang nagpopondo dito, nitong 1998 ay nagpondo na rin ang Democratic Century Fund may diin pa dito na “It is managed by the Emerging Markets Group” na kyuryus kong mas tsinek ang pangalang Gregory Fossedal na nasa BOD at may posisyon din na Chief Investment Officer ng DCF. Karamihan sa BOD ng DCF ay dominante ng grupo nila Gregory Fossedal bilang chairman ng Alexis de Tocqueville Institute (AdTi), sabi pa- right-wing think-tank, produced reports & policy research.. Marami silang kliyente sa ibat-ibang larangan ng negosyo, agrikultura, pinansya at imprastruktura. Pati na ang World Bank, Asian Development bank ay kliyente nila. Ibig sabihin di pala tuwirang mga democrats lang ang bumubuo sa NDI! Pati na ang mga nasa right-wing!

Pagsusuma

Ang pagpunta nila dito sa bansa ay hindi nangangahulugan ng kanilang mission statement, tumulong para sa ngalan ng demokrasya at tugunan ang kahilingan ng ilang mga pinoy sa U.S na pagpaabot kay Obama na matiyak na maging maayos ang eleksyon. Para sa akin, ang pakikipagpulong nila sa usapin ng eleksyon,

1. Tuwiran nilang ma-asses ang sitwasyon ng bansa sa pakikipag-pulong sa 30 organisasyon at pakikipag-usap sa mga piling personalidad na lumilikha ng opinyon;

2. Nagsisilbi pa rin ito sa seguridad o katatayuan ng kanilang mga kliyente at kabuang interes ng U.S sa bansa.

3. Pagpaparamdam kay Arroyo at sa iba pang politiko na anumang hakbangin ay kailangan nila ang basbas ng U.S laluna’t makakasama sa kabuuang interes nito.

Nanadya

Muli kong sinulyapan ang libro, hindi ko maiwasang mangiti at mag-isip nang malalim. Buhay na buhay ang istorya sa libro ni John Perkins na Confessions of an Economic Hit Man sa aking bansa.

Emanzky88
21 Marso 2010

© 2010 KWENTULANG MARINO

 

Martial Law: Hamon Sa Mga Kandidatong Presidente

Ang deklarasyon ng Martial Law sa Maguindanao ni PGMA ay isang malaking hamon sa mga kandidato sa pagka- Presidente sa eleksyong 2010. Huwag na muna nating silipin na ang naganap na masaker ay may kaugnayan sa idineklarang Batas Militar. Sabihin pa na malalim na analisis na sinasabi ng AKBAYAN na ito ay isa lamang paraan para maabswelto ang mga Ampatuan. Ganunpaman, para sa akin ito ay isang manipestasyon ng isang malalim na ugnayan. Mas pa, nakalundo ang paksa kung paano rumesponde ang mga nasabing kandidato.

Habang ipinapaskil ito, apat pa lamang ang nagsumite para sa pag-kwestyon sa ligalidad ng Martial Law, Atty.Sigfrid Fortun bilang abogado ng isa sa Ampatuan, Rep. Satur Ocampo, Rep. Didagen Dilangalen at Atty. Harry Roque.

Sa ganang akin, nasisilip ang kahinaan ng mga “presidentiables” kung paano rumesponde sa isang krusyal na isyu. Nasusukat ang kanilang kakayahan sa ganitong pagkakataon. Isa itong batayan para ipagpatuloy pa ng mga nasa palasyo ang mga posible pa nilang gawin. Nasaan ang sinasabi nilang pagmamahal sa bayan, kalayaan at kapayapaan? Hindi ba sila pwedeng magsumite nang pag-kwestsyon sa Korte Suprema? Ang mga puta-putake nilang pahayag sa media ay isa lamang palatandaan nang kahinaan sa pag-unlad ng politika sa bansa. Wala ba silang kakayanan na magbuo ng isang taktikal na alyansa o kombenor o anuman katawagan na silang mga presidentiables (isantabi na si Gibo) ang kakatawan para maging deterrent at tumugon sa isang krisis pampulitika na kinaharap gaya ng Martial Law? Kinakailangan ba na ang manguna ay ang mga nasa civil society o NGO at iba pang institusyon?

Marahil ang isasagot sa atin ay mas aasikasuhin nila ang pangangampaya at kung paano sila mananalo. Masakit nito, masayang lang ang kanilang pagod at mawalang saysay ang eleksyon sa 2010.

© Kwentulang Marino
_____________________
imahe news.yahoo

 

Nang Ngumisi Ang Kabayo Ni Bonifacio*

Muli akong nag-alay
sa nangungulilang bantayog ni Bonifacio,
isang pumpon ng mapupulang rosas
na binalot lang sa lumang diyaryo.
Gumalaw ang kaliwang
tuhod ng kabayo.
Ang kaninang nakayukong
ulo, tumutok sa
blangkong mukha ko.

Ngumisi nang matalim ang kabayo,
sumagad sa nangitim na gilagid
umusli ang gapalakol na
ngipin, tumulo ang
kanyang malapot na laway at
nagsabing,
“humingi ka muna ng permiso
sa punong tanggapan
ng isang mataas na departamento;
hindi na daw kailangang gunitain
sa bayang ito-
kaarawan ng aking amo.”

Hindi ko maiwasang
mapakamot sa nakakalbong ulo.

Ngumisi nang matalim ang kabayo
ngumisi,
ngumisi nang ngumisi,
ngumisi,
ngumisi nang ngumisi,
ngumisi lang
ang
kabayo
ni Gat Andres Bonifacio.

Emanzky88
16 Nobyembre 2009

* Isa sa limang tula na dapat ay kalahok sa isang kompetisyon. Dala ng ilan limitasyon ay di na umabot pa sa nakatakdang petsa ng pagsusumite. Karugtong ito ng aking tula na (“Pagkaawa Kay Bonifacio”Nobyembre 30, 2007) na ipinaskil din sa Kwentulang Marino. Gunitain natin ang kanyang ika- 146 na taong Kaarawan.

(c) 2009 Kwentulang Marino
_________________________________________

imahe flickr.com

 

Paano Lumikha Ng Isang Prankenstayn

Palitan mo ang kanyang utak. Bulungan mo siya araw-araw ng matatamis na salita. Busugin mo siya sa ibat-ibang posisyon o katungkulan. Palagi mong lalangisan ang kanyang mga tornilyo. Papaniwalain na siya ang pinaka-makapangyarihan sa kanyang nasasakupan. Lumikha ng mga EO na nagpapahintulot na armasan ang kanyang mga tauhan. Bayaan mong utos- utusan ang kapulisan at kasundaluhan. Bayaan mo lang siyang mandahas, manakot, kumitil ng maraming buhay. Bayaan mong magpapalit-palit ang kanilang angkan sa mga pwesto sa gobyerno. Mamunini sa angking yaman ng Mindanao. Kunsintihin ang walang habas na pag-masaker sa mga sibilyan, kababaihan, mamahayag at abogado. Bayaan mong bigyan katwiran ang Rido, baluktutin ang kautusan sa Koran at gamitin ang Islam para makapanlinlang. Bigyan siya ng pabuya sa bawat iutos at katiyakan ng kanyang katapatan sa iyo. Turuan mo siyang maging manhid sa mga hagulgol, maging sakim sa lahat ng bagay. Turuan mo siyang mandaya sa bawat halalan para sa katiyakan ng iyong pananatili sa kapangyarihan. Turuan mo siyang gayahin ang lahat ng iyong sasabihin, ikikilos, iisipin at ipag-uutos. Turuan mo siyang magbingi-bingihan sa mga sasabihin ng ibat-ibang samahang lokal at internasyunal, ng U.N Secretary General at mga lider ng mauunlad na bansa. Matutong magkibit-balikat sa mga titulong ipinupukol.Tratuhin mo siyang parang isang bata na mahaba ang buntot. Higit sa lahat, pag-aralan mong sa bandang huli ay kung paano ka niya hindi sakmalin.

(C) 2009 Kwentulang Marino
__________________________________________
imahe mula sa yahoo.news

 

Eleksyong 2010: Satur Ocampo Para Presidente?

( Silip Sa Kaliwa)

” napaangat ako sa aking upuan ng mabasa ko sa isang “blog” yung latag na tanong ni Tonyo Cruz, isang blogista- Honest question: What if Satur Ocampo runs for president…”

Gusto ko lamang magpatiuna na wala po akong kinaaniban na pampulitikang organisasyon, mapa-kaliwa, kanan o diretso. Hindi rin po ako tagahanga ni Rep. Satur Ocampo, wala din po akong intesyon na makagulo sa kanyang kandidatura. Kaya baka yung iba eh mag-reak, yung titulo po eh patanong – Satur Ocampo Para Presidente?

Ito po ay aking opinyon at walang intensyon na manira o pulaan ang mga nasa kaliwa. Sabi nga po eh walang sinuman ang may monopolyo sa blogospero para magpahayag ng saloobin at opinyon. Huwag din pong magtaas ng kilay at sabihin na di lapat sa lupa at suntok sa buwan ang mga pinagsasabi, nag-aastang “political
analyst” na pudpod. Padampot- dampot ng pagtingin, sa katunayan ay di na alam
ang pampulitikang sitwasyon pati na ang mga “political spectrum” ng bansa. Uulitin ko, isa lamang po itong opinyon ng isang pinoy na lumalangoy sa daigdig ng sapot.

Nabuo ang imahinasyon na ito, nung pang nakaraan taon, isang kumpare ko ang dumalaw at mag-umpugan ng ilang boteng beer, di na ko nakatiis na ilatag na
may ideya ko na ba’t hindi lumaban si Ka Satur para presidente, gusto ko iyon i-post sa aking blog. Positibo naman yung sagot niya, gawin mo pare, pero di sa punto na kinukwestyon mo sila.

I-float ko ito tru text sa ilan kaibigan para ma-validate yun iniisip ko. Nag-reply
naman sila, i-save ko, chek ko sa celfon yung saktong araw- Agosto 30, 2009,

” Suntok sa pluto, kaka. Masang pinoy ay bumuboto hindi sa husay, integridad o adyenda. Maski senador mahihirapan si Ka Satur. Maski wagas ang puso niya sa bayan, di yun ang usapin, makinarya.”- Ompong

“Kasi alam naman nila wala silang kakayanang magpanalo lalo sa kalagayan nila. All their efforts will go to waste if ever…”- Al

“Di pa nila kaya tol, senador ang alam kong balak nila, mukhang didikit sila kay Mar…”- Joey

” Bakit hindi pre? Matapos maihayag ang mga nagnanais na tumakbo bilang pres. at vice-pres. Higit na may kakayanan si Satur. Kaya lang yung winnability. Magagamit lang siyang propaganda.”- Al

“Masusubo lang sila. Marami silang lulunukin na mahirap lunukin. Marami silang lalabagin sa prinsipyo ng kilusan. Mas magulo etc.” – Joey

I-save ko lang mga ito at dumaan pa ang mga araw naging abala sa mga iba pang bagay, bagyong Ondoy, pagsulat ng mga tula.

Napilitan ko nga lang gawin ito kahit na may dapat akong sulatin ngayong gabi (Nov.21,2009) napaangat ako sa aking upuan ng mabasa ko sa isang “blog” yung latag na tanong ni Tonyo Cruz, isang blogista- ” Honest question:What if Satur Ocampo runs for president on a concrete platform of reforms–jobs and justice, food and freedom?”

Teka, teka mukhang umaayun ito sa matagal ng umuukilkil sa utak ko. Sa loob- loob ko me kasamahan o kaperahas din pala kong mag- isip na suntok sa buwan.

ANG AKING DISKURSO

1. Para sa akin, ang eleksyon 2010 ay isang hamon sa mga kaliwa (anumang spectrum ito) na mag-alok ng isang alternatibong kandidato sa antas ng pangulo.
Sasabihin ng iba, di pa hinog. Habang ang burgesya ay nag-aalok ng alternatibo, lumilitaw na ang mga nasa kaliwa ay walang maialok na kandidato.

2. Masisi ba nila ang mamamayan kung isumbat sa kanila na nililito ninyo kami, para din kayong trapo na palundag-lundag sa ibang partido. Kahit na nga sabihing alyansa lang ito. Pwede bang idahilan din sa kanila na kung si Mao eh nakipag-alyansa sa mga Kuomintang, sabi nga eh sanay din makipag-sayaw sa mga dimonyo. Baka suma-tutal ay sabihin ng mamamayang pinoy na para na rin kayong trapo.

3. Sagot ng iba, ang eleksyon ay masalimuot na usapin, isa na rito ang makinarya. Eh kung ibalik ng masa yung argumento na “nasaan ang sinasabi ninyong malawak ninyong kasapian mula kanayunan hanggang kalunsuran, mga masang organisado,
mataas na kamalayan at di kayang bilin ang boto, handang gumampan para sa ikapagtatagumpay ng simulain. Nasaan ang inyong eksperto sa mga paglulunsad ng boykoteo sa mga pamantasan at welga sa pabrika na pinangungunahan lang ng ilan sulong na aktibista?

4. Sabihin ng iba, mas hahanga ako sa mga kaliwa kung matalo o manalo pinanindigan nila ang kanilang political party. Mayroon silang iniaalok na kandidato sa mas mataas na antas ng kandidatura. Parang mga political party sa ibang bansa, kahit maliit lang sila, lumalaban.

5. May mga pahayag sila nung di pa lumilinaw ang re-allignment na balak nilang kausapin si Noynoy (sa mga dyaryo at balita). What if, (alam naman natin na di sila pa- popormahin ng mga SD) what if nga lang, kung pumayag sila Noynoy na maging guest candidate sila Ka Satur, paano ang maging handling nila sa isyu sa Hacienda Luisita? Paano naman kaya sasagutin ang isyu kay Villar na isa siya sa lumalabag sa isyu ng land conversion, na isa ito sa ipinaglalaban ng mga militanteng samahan.

6. Satur Ocampo lang ang masasabing senior at may kwalipikasyon para ipanlaban
sa mas mataas na antas ng kandidatura. Bibilang pa ng ilan panahon o taon kung sakali mang mag-desisyon ang kilusang kaliwa na sumabak sa panibagong laban.

7. Ang paglaban ni Perlas ay isang senyales ng panibagong yugto ng eleksyon, ibig kong sabihin lumilitaw na hindi siya nuisance candidate, hindi ko rin sinasabi na mananalo siya, sa akin lang naman ay huwag na nating hintayin na sabihing, mabuti pa siya at may inialok na alternatibo, labas sa kasalukuyang labanan ng mga trapo.

Sa huli, may komentong susulpot na di naman eka kami nangangarap sa sinasabi o inilalako mong diskurso. Hihintayin pa ba nating makarinig na “wala din pala kayong pinagkaiba sa mga trapo!”

(C) 2009 Kwentulang Marino
_________________________________________
imahe mula sa arkibongbayan.org

 

Undas Nang Aking Kamusmusan

Undas, todos los santos, araw ng mga patay – kahit pa nga sabihing magkakaiba ito at iba ang selebrasyon ng Nobyembre a-uno at a-dos, para sa akin at sa iba pang bata at sa marami pang pinoy iisa lang ito.

Isa ito sa mahalagang okasyon sa mga pinoy laluna’t ang mga katolikong pinoy. Daan din ito ng pagsasama-sama o muling pagkikita ng myembro ng pamilya para dalawin ang puntod ng kanilang mahal sa buhay.

Pano ko malilimutan ang paghahanda ni Inang ng babaunin pagkain para dalin sa sementeryo. Igagayak sa basket na kawayan o yantok ang ginataan beroke o bilo-bilo kasama na ang inangit na kanin (malagkit rice) kundi man ay ginataang pinipig at pansit.
Sakay kami sa karitela para pumunta ng bayan.

Siksikan ang mga tao, kadalasan ay nagkakatulakan pa at maapakan pa ang iyong tsinelas, pag minamalas-malas ka ay pwede pa itong mapigtas. Maraming nagtitinda ng kakanin o pondahan, hindi pa bawal ang magbili ng mga alak na nakalalasing. Sa ibang lugar maagang nagsisiuwi ang mga tao, sa bayan namin ay mas masaya dahil inaabot nang magdamag.

Kinakailangang makaipon kami ng kandila. Minsan ay di pa talaga nauubos o namamatay ang kandila ng ibang nitso na aming kinukuhanan ay inaagad na namin. Iba naman bata ay ibinebenta ito para muling gawin kandila, gamit ang timbangang bakal na pahaba- may kawit ito para sabitan. Binibiyak na rin ito nun bumibili dahil may mga pilyong bata na nilalagyan ng bato o bagay na pampabigat sa loob para lumakas ang timbang. Syempre pa, ang nasabing pag-iipon ay utos sa amin ng titser para gawing floorwax. Syempre pa, may dagdag daw itong grade sa bawat makapagdadala.

Naghahanap din kami ng pinakamatandang nitso base sa nakalistang petsa sa lapida ng kanilang kapanganakan at kamatayan.

May pagkakataon din na umuusyoso kami sa pabalitang pupunta si Victor Wood para dalawin ang kanyang tatay. Hindi magkamayaw ang mga tao, syempre pa e artista.

Ito din ang panahon o pagkakataon para magtanan, kaya kung may kapatid kang dalaga ay mahigpit na ibibilin ng mga kani-kanilang magulang na batanyang mabuti ang kanilang ate. Pag nagkataon ay balita na kinabukasan na nagtanan o sumama na sa kanyang boypren.

Lumilibot din kami sa mga musuleo o libingan ng mga mayayaman. Ito din ang panahon na may nanganga-rolin, mas kilala sa “nangangaluwa” tatapatan mo ang isang bahay at kakantahan ng -“kaluluwa’y dumaratal, sa tapat ng durungawan, baka po kami ay mapagsaran…” bibigyan ka ng pera at pwede din sabihin sa iyo na “patatawarin po”

Ang mga ibang di makakapunta sa sementeryo ay nagtutulos sa kanilang harap o pintuan ng bahay, bukod sa pag-alaala sa kanilang namatay na mahal sa buhay, para din daw huwag pumasok ang mga kaluluwa o ispiritung – gala.

Simple lang ang mga bulaklak, pwede kang kumuha ng bulaklak ng water lily sa ilog o sapa, itutusok ito sa pinaka-stalk o kaya ay sa pinaka ubod ng saging, pwede din itong dagdagan ng bulaklak na gumamela, may mabibili din sa bayan ng bulaklak na mabaho kaya’t karaniwang sasabihin sa iyo na bulaklak ng patay.

Sa mayayaman, makikita mo ang matataba at kulay pulang kandila na may disenyo ng dragon. Mga lapidang marmol. Mga mamahaling bulaklak gaya ng orkids, rosas atbp.

Ngayon, paunti na ang pumupunta ng sementeryo, hindi na iyon ang panahon ng aking kamusmusan na tinatawag na “hindi mahulugang karayom” Marami na rin ang umuuwi ng maaga. Bumubuo ako ng mga katanungan at kasagutan – wala lang bang pamasahe na ang marami sa mga tao? O marami na ring sakahan ang kinombert sa sementeryo? O unti-unti na ring lumilipas ang isang tradisyon o kultura? O hindi na rin naniniwala ang marami sa naggalang kaluluwa o ispiritu? O kaunti na rin ang nagsisindi ng kandila dahil krisis. O alam na nang marami ang pagsisindi ng kandila ay pwedeng makapagpalala pa sa global warming?

Hindi na rin kaya naniniwala ang marami na kapag undas ay nag-istrol ang mga kaluluwa’t ispiritu? Ba’t nga ba hindi minumulto ng mga alumpihit na kaluluwa ang mga gumawa sa kanilang kalapastanganan o tulak ng kanilang kamatayan? Yung mga nang salbeyds, nagbulsa ng pondo ng gobyerno – kaya mahina ang pagkakagawa ng dam at nagtulak ng malaking kalamidad, yung mga nagbibigay ng permiso sa pagmimina na naging bunga para tabunan ng buhay ang isang bayan o mga barangay. Yung mga namatay sa gutom at sakit dahil marami sa mga nasa namumuno sa bansa ang kumakain sa mamahaling restawran. Nagtataka lang ako o baka ikaw din, ba’t di man lang sila kalabitin ng mga momo?

Sabi nang iba, pagpatay na raw ang isang tao parehas lang daw ang katatayuan ng isang mayaman at mahirap. Ewan ko kung tama nga ba yun ganun argumento. Ngayon hindi na ako bata at may uban na rin ang aking ulo, paminsan minsan ay kumukurot sa akin ang inggit. Yung mga libingan ng mayayaman ay may sariling banyo, may second floor, may kusina, may sala, nandoon ang maraming pagkain at inumin. Pero at pero, siguro…siguro wala akong K na ma-nguwestyon, sorry di ka nagsikap, di ka nagmula sa angkan ng mayayaman, di ka nagmula sa mga prominenteng angkan ng politiko at may sinabi, di ka nagmula sa mga angkan ng malalawak ang lupain, hindi ka nagmula sa panahon pa lang ng Kastila ay makapangyarihan na ang kanilang pamilya, panahon ng Amerikano, panahon ng Hapon, panahon ng Komonwelt, panahon ni Marcos, hanggang sa panahon ni Gloria, hanggang sa panahon na ito’y hindi naka-igpaw ang inyong angkan o pamilya sa ganun katatayuan sa lipunan.

Sori, dahil mas sila ang pinagpala , sori, dahil mas malapit sila sa simbahan, sori, kung anurin nang rumaragasang agos ang inyong libingan, sori, kung matatag ang pundasyon at nitso ng mayayaman at sila ang mas kinasihan ng nasa itaas at makapangyarihan, sori, kung kagat-kagat ng asong-gala ang mga buto’t kalansay ng iyong tatay, nanay, kapatid at kanu-nunuan.

“Sori, huwag ninyo kaming sisihin kung magkaiba ang katatayuan natin hanggang sa libingan at kamatayan” – bulong sa akin ng isang konyong momo.

(C) 2009, Kwentulang Marino
*imahe mula sa http://www.postcards.org

 

Ang Buhay At Lipunan*

” Ang paglilingkod at paghahandog kung
walang nakaugat na pag-ibig ay walang
kabuluhan at sa dakong huli ito ay
kasakiman”
– Danjun

Buhay mo’y tulad ng malayang taludtod,
malaya sa restriksyon
nang kasalukuyang lipunan.
Hindi mo alam lumikha ng tula
ngunit ang awitin
buhay
nang mga naapi’t pinagsasamantalahan
ay talos mo.
Di ka napasapat sa apat na sulok
ng iskwelahan,
kulturang bulok ay iyong tinalikdan.
Nangahas kang magtanong
sa buhay at lipunan.
Natuto mong pahalagahan
silang mga manggagawa’t magsasaka
sa dakong huli sila’y magbabalikwas,
mamumuno at magtatagumpay.
Dugong natigmak sa tigang na lupa
ang siyang magdidilig sa mga binhi
nang makabagong buhay
para sa isang aklasang – bayan!

Emanzky88
1 Nobyembre 1986

(c) 2009 Kwentulang Marino

* Pangalawang tula sa pagtatangkang lumangoy sa daigdig ng panulaan. Unang nalathala sa isang “campus newspaper” sa pangalan Kintero Maglaya

 

Makitid Ang Katarungan Sa Malapad Na Daang Taft*

(Sa Ika- 24 Na Taong Kamatayan Ni Danjun Valcos Jr.)

Pebrero 17, 1966 - Oktubre 26, 1985

Hindi

mapapaimpis ang namamagang

mukha ng karahasan

kung isinsil man ninyo ang aking

pangalan

sa mahabang listahang pader ng mga

bayani

o

ikasisiyang ihanay

kay

Ninoy Aquino, Edgar Jopson, Lorena Barros

at

Lean Alejandro.

Ganunpaman

Maraming salamat!

Hindi

matutungkab

ang

mantsa ng kasakiman

sa

pantalon kong duguan

ng

perang ibinabad sa nakasusulukasok na

klorina

mula sa kaban

ng

diktadura

meron nga ba?

Ganunpaman

Maraming salamat!

Hindi

mapasasaya

ang

tsinitong kong mata

nitong mga nakapaskil sa

daigdig ng sapot

mga

sanaysay, eksibisyong larawan, pinta

tula at  mabulaklak na mga salita

kung ngayon lang

muling

sumagi sa inyong gunita

ang aking

pangalan.

Ganunpaman

Maraming salamat!

Hindi

inoobligang ako ay papurihan

sambitin sa inyong

umpukan

tunay na aking

kinahinatnan

o

dalawin ang alumpihit na

puntod,

doon ay magtulaan,

umawit at mag-inuman

o

paulit-ulit

na

ikuti

ang mga titik ng kasaysayan

sa

bitak na lapidang marmol

sa

nitsong himlayan.

Nauumid

kong sa inyo ay itanong ang mga dating

kaibigan at kasama

sina

Jovan, Nardy, Eddie, Jackie, Bernard, Lito,

sina

Danny, Love, Malong, Cosme, Ipe, Nante

sina

Narding,Tofer, Dante, Javier at Rudy?

Sa

mga panandalian nakisilong sa

pugad ng aking

kamusmusan

kay

Edwin, Francis, Clemen, Cathy, Joven

kay

Peekay, Oslek, Andro

Rose at Emman?

Nakaguhit

pa rin kaya sa kanilang ugat

ang ehem at kulot na buhok

ni

Teto?

ang

kapilyuhan

ni

Bayuyig?

ang

makapal na salamin sa mata

at

pingkol na kamay

ni

TJ?

Ganunpaman

Maraming salamat!

Oo

dalawamput apat na beses na

Oo

mapangingiti at manlalaki

ang aking

singkit na mata,

muling iimpis

at

mamumula ang namaga

kong

mukha,

mangangasul ang pantalon

duguan,

likas na kulay sa panyong

pulahan,

pamagat na bandera ay wawagayway

KUNG

igagawad sa aming

ligalig na hukay,

matamis na awit

na matagal

ng

hinihintay.

Emanzky88

26 Oktubre 2009

(c) 2009 Kwentulang Marino/

*BABALA: Maselan ang litrato na kinakailangan ng
gabay/paliwanag para sa menor de edad o wala pa sa hustong gulang